Middeleeuwse filosofie Hoewel er discussies zijn over de exacte chronologische grenzen van de middeleeuwse filosofie, wordt deze over het algemeen beschouwd als de filosofie die werd beoefend tussen de ineenstorting van het Romeinse Rijk in de 5e eeuw en de Renaissance in de 16e eeuw.

Een van de bepalende elementen van de middeleeuwse filosofie was het proces dat daarin plaatsvond om de filosofische traditie te herstellen die was nagelaten door de Griekse en Romeinse culturen van de Klassieke Oudheid.

In de filosofie van de Middeleeuwen, een periode die gekenmerkt werd door de sterke invloed van de Katholieke Kerk, kwamen veel geloofskwesties aan bod. Als voorbeelden van de problemen die het middeleeuwse denken bezighielden kunnen we de relatie tussen geloof en rede noemen, het bestaan en de invloed van God, en de doelen van theologie en metafysica.

Veel filosofen uit de middeleeuwen behoorden tot de clerus. Ze pasten de term "filosoof" over het algemeen niet op zichzelf toe, omdat de term nog steeds erg geassocieerd werd met de heidense denkers uit de klassieke oudheid. Thomas van Aquino was bijvoorbeeld een Dominicaanse broeder en beweerde dat filosofen nooit de ware wijsheid konden bereiken, die te vinden is in de christelijke openbaring.

Deze afwijzing van associatie met heidense filosofen weerhield middeleeuwse denkers er echter niet van om ideeën en technieken te gebruiken die ontwikkeld waren door de filosofen uit de klassieke oudheid om na te denken over de wereld en het geloof. De middeleeuwse filosofie probeerde wetenschappelijke rede en Christelijk geloof te combineren.

Scholen van middeleeuwse filosofie

De middeleeuwse filosofie besteedde speciale aandacht aan de vragen die het christelijk geloof opriep, zoals vragen over God en zijn invloed op de wereld. Tot de belangrijkste stromingen van de middeleeuwse filosofie behoorden theologie, metafysica en filosofie van de geest.

Theologie

A theologie De middeleeuwse theologie behandelde ook onderwerpen als onsterfelijkheid, vrije wil en de goddelijke eigenschappen van almacht, alwetendheid en alomtegenwoordigheid.

Metafysica

A metafysica De metafysica van de oude Griekse filosoof Aristoteles had een grote invloed op de middeleeuwse metafysica.

Als voorbeelden van de onderwerpen die de middeleeuwse metafysica behandelde, kunnen de volgende worden genoemd:

Hylemorfisme Volgens deze theorie bestaan alle lichamelijke wezens uit materie en vorm.

Individuatie In de middeleeuwen werd het bijvoorbeeld toegepast in de classificatie van engelen, waarbij hun rang werd vastgesteld.

Causaliteit Casuïstiek is de studie van de relatie tussen oorzaken, gebeurtenissen die andere gebeurtenissen veroorzaken, en gevolgen, gebeurtenissen die door oorzaken worden veroorzaakt.

Filosofie van de geest

Filosofie van de geest houdt zich bezig met verschijnselen van psychologische aard, waaronder bewustzijn. Middeleeuwse filosofie hield zich bijvoorbeeld vooral bezig met de invloed van God op de menselijke geest.

Een voorbeeld van middeleeuwse filosofische productie met betrekking tot de filosofie van de geest is de theorie van de goddelijke verlichting, die Augustinus ontwikkelde. Volgens deze theorie, ontwikkeld door Thomas van Aquino, is de menselijke geest voor het waarnemen van de werkelijkheid afhankelijk van Gods hulp. Een vergelijking kan worden gemaakt met het menselijk gezichtsvermogen, dat afhankelijk is van licht om objecten waar te nemen. Deze theorie verschilt vanbeargumenteren bijvoorbeeld dat God de menselijke geesten zo heeft gemaakt dat hun werking betrouwbaar is en dat ze de werkelijkheid op zichzelf goed kunnen waarnemen, onafhankelijk van goddelijke actie.

Vooraanstaande middeleeuwse filosofen

Voor degenen die willen weten wat middeleeuwse filosofie is, is het interessant om de belangrijkste filosofen uit die tijd te kennen, zoals Augustinus, Thomas van Aquino, John Duns Scotus en William of Ockham.

Sint Augustinus

Hoewel Augustinus leefde in een tijd iets voor de val van het Romeinse Rijk (ondanks de decadentie waarin het zich al bevond), wordt zijn werk meestal beschouwd als een van de vroegste werken van de middeleeuwse filosofie.

Zoals hierboven vermeld, ontwikkelde hij de Theorie van Goddelijke Verlichting, die stelt dat de tussenkomst van God nodig is voor de menselijke geest om de werkelijkheid te begrijpen.

Augustinus ook bijdragen geleverd aan de ethiek, zoals zijn doctrine van de rechtvaardige oorlog, die wordt bestudeerd door theologen, militairen en ethici. De doctrine van de rechtvaardige oorlog bedacht door St. Augustinus stelt criteria vast waaraan een oorlog moet voldoen om te worden beschouwd als een moreel gerechtvaardigde oorlog.St.theologisch denken met zijn kijk op zaken als verlossing en vrije wil

Sint Thomas van Aquino

Onder de prestaties van Thomas van Aquino kunnen we de combinatie van de filosofie van Aristoteles met de leefregels van de Katholieke Kerk noemen. De erfenis van het denken van Thomas van Aquino leidde tot de filosofische traditie die bekend staat als het Thomisme.

John Duns Scotus

John Duns Scotus werkte de Theorie van de Univocaliteit van het Zijn uit, die het verschil tussen essentie en bestaan ontkende, een onderscheid dat door St. Thomas van Aquino werd voorgesteld. Volgens zijn theorie is het niet mogelijk om iets op te vatten zonder ook het bestaan ervan op te vatten. John Duns Scotus werd in 1993 zalig verklaard.

Willem van Ockham

William van Ockham was een van de eerste filosofen van het nominalisme. Hij verwierp het idee van het bestaan van universalia, essenties of vormen. William van Ockham stelde dat alleen individuele objecten bestaan en dat zogenaamde universalia het resultaat zijn van menselijke abstractie toegepast op individuele objecten.

Historische achtergrond

Laten we nu eens kijken naar de historische context waarin de middeleeuwse filosofie zich ontwikkelde. De Middeleeuwen, ook wel de Middeleeuwen genoemd, begonnen met de val van het Romeinse Rijk. In deze periode oefende de katholieke kerk een machtige invloed uit op de cultuur en de politiek. Deze invloed was zo dominant dat de idealen van de katholieke kerk werden beschouwd als idealen die gedeeld moesten wordenMensen die het niet eens waren met de katholieke doctrine konden het doelwit zijn van onderdrukking, waaronder marteling en zelfs de dood.

Bovendien was de katholieke kerk tijdens de middeleeuwen in staat om grote rijkdom te vergaren. Naast alle andere middelen die haar invloed haar verschafte om rijkdom te verwerven, maakte ze ook gebruik van een middel dat simonie werd genoemd. De praktijk van simonie bestond uit de verkoop van zegeningen, sacramenten, kerkelijke ambten, relikwieën die als heilig werden beschouwd, enz.

In deze tijd, waarin de katholieke kerk de Europese cultuur en het Europese denken domineerde, ontwikkelde zich de middeleeuwse filosofie, die zich beperkte tot wat verenigbaar was met de katholieke doctrines.

Hoewel het later met enige minachting werd bekeken door de humanisten van de Renaissance, voor wie de Middeleeuwen slechts een periode tussen de Klassieke Oudheid en de Renaissance waren geweest, hun tijd waarin de cultuur van de Klassieke Oudheid was herboren. De moderne consensus van historici ziet de Middeleeuwen echter als een periode van filosofische ontwikkeling, die sterk wasbeïnvloed door het christendom.

Zie ook

• Betekenis van Vitruvian Man
• Betekenis van Hermeneutiek
• Betekenis van Theologie
• Betekenis van Verlichting
• Betekenis van Metafysica