ဘာမှမသိဘူး ဟာ ဂရိတွေးခေါ်ရှင် ဆိုကရေးတီးစ်ရဲ့ စကားစု ပါ။

ဘာမှ မသိဘူးဆိုတာ သိရုံနဲ့ အဓိပ္ပါယ်က ဆိုကရေးတီးစ်၏ ကိုယ်ပိုင်မသိနားမလည်မှုကို အသိအမှတ်ပြုခြင်း ဆိုလိုသည်မှာ သူသည် မိမိ၏ မသိနားမလည်မှုကို အသိအမှတ်ပြုသည်။

ဆိုကရေးတစ် ဝိရောဓိအားဖြင့်၊ ဒဿနပညာရှင်သည် ဆရာ သို့မဟုတ် အသိပညာအတတ်ပညာတစ်ခုခုကို ကောင်းစွာသိသူ၏ရာထူးကို ပြတ်ပြတ်သားသား ငြင်းပယ်ခဲ့သည်။ .

ယုတ္တိနည်းအားဖြင့်၊ သူဘာမှမတတ်ကြောင်းပြောခြင်းဖြင့်၊ ဆိုကရေးတီးစ်သည် သူ့တွင် သင်ကြားစရာဘာမျှမရှိဟု ဆိုကရေးတီးမှ အတည်ပြုပါသည်။

အချို့သော ဒဿနပညာရှင်နှင့် တွေးခေါ်ရှင်များသည် မလုပ်ဆောင်ကြပါ။ ဆိုကရေးတီးစ်သည် ထိုစကားစုကို ဤနည်းဖြင့်ပြောသည်ဟု ယုံကြည်သော်လည်း ဂရိဒဿနပညာရှင်ထံမှ အကြောင်းအရာအမှန်ဖြစ်ခြင်းနှင့်ပတ်သက်၍ သံသယဖြစ်ဖွယ်မရှိပါ။

သို့သော် အခြားသူများကလည်း ထိုစကားစုအတွက် ဆိုကရေးတီးမှာ တာဝန်မရှိဟု ဆိုကြသည်၊ ပလေတို-ဆိုကရေးတီး၏ ထင်ရှားကျော်ကြားသော ကျောင်းသား-- ပလေတို၏ လက်ရာများတွင် မတွေ့ရဘဲ၊ ပညာရှင်ကြီး ဒဿနပညာရှင်၏ သွန်သင်ချက်အားလုံးကို ပါ၀င်သည်ဟု ယူဆသောကြောင့် ဤအရာများသည် ပလေတို-ဆိုကရေးတီးစ်၏ ထင်ရှားကျော်ကြားသော ကျောင်းသား၊ အသိပညာအများကြီးမရှိသော အေသင်မြို့သားများ။ အေသင်မြို့သူမြို့သားများနှင့် ဆွေးနွေးရာတွင် ဆိုကရေးတီးစ်သည် မည်သည့်အရာမျှ မွန်မြတ်ပြီး ကောင်းသောအရာကို မသိကြောင်း ဆိုကရေးတီးက အခိုင်အမာဆိုခဲ့သည်။

အချို့သော စာရေးဆရာများက ဆိုကရေးတီး၏ မောဟကို ဝန်ခံခြင်းသည် သူ့ဘက်မှ နှိမ့်ချကြောင်း ပြသသည်ဟု မှတ်ချက်ပေးသည်။ အခြားသူများကမူ နှိမ့်ချမှုသဘောတရားကို ချဉ်းကပ်ခြင်းမရှိဘဲ ခရစ်ယာန်ဘာသာမှသာ ပေါ်ပေါက်လာသည်ဟု ထောက်ပြကြသည်။ဆိုကရေးတီးစ်။

တွေးခေါ်ရှင်အများအပြားသည် ဆိုကရေးတီးစ်၏ ရပ်တည်ချက်ကို အချေအတင် ဆွေးနွေးခဲ့ကြပြီး ထိုစကားစုကို အထေ့အငေါ့အဖြစ် သို့မဟုတ် နားထောင်သူများ၏အာရုံကို ဆွဲဆောင်ရန် သွန်သင်ဆုံးမသည့် နည်းဗျူဟာတစ်ခုအဖြစ်လည်း အသုံးပြုခဲ့ကြောင်း ဖော်ပြခဲ့သည်။

အခြားဗားရှင်းက ရှင်းပြသည်။ တွေးခေါ်ရှင်သည် ဂရိတွင် ပညာအရှိဆုံးသူဖြစ်ကြောင်း ကတိကပြောသောအခါ “ငါသည် ဘာမှမသိကြောင်းသာ သိသည်” ဟူသောအသုံးအနှုန်းကို ဆိုကရေးတီးက ဆိုခဲ့သည်။

ဤစကားစုကို ပလေတို၏ အရေးအသားများတွင် မပြုစုထားသော်လည်း အကြောင်းအရာနှင့် ကိုက်ညီမှုရှိသည် ဆိုကရေးတီးစ် ဟောပြောခဲ့သည့် အတွေးများအားလုံးနှင့်။

ဆိုကရေးတီးစ်သည် သူ၏ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုကို နှိမ့်ချစွာ အသိအမှတ်ပြုနိုင်သည့်အတွက် မရေမတွက်နိုင်သော ရန်သူများကို စုဆောင်းခဲ့သည်။ ထိုသို့သော ပုဂ္ဂိုလ်များသည် မုသာဝါဒကို အသုံးချ၍ မုသာဝါဒကို အသုံးချသည်ဟု စွပ်စွဲကြသည်။

အသက် ၇၀ အရွယ်တွင် ဆိုကရေးတီးစ်သည် လူမြင်ကွင်းကို နှိုးဆော်ပြီး အေသင်မြို့သားများ နတ်ဘုရားများကို မယုံကြည်ရန်နှင့် အကျင့်ပျက်စေရန် အားပေးမှုဖြင့် တရားစွဲဆိုခြင်းခံခဲ့ရသည်။ လူငယ်တွေကို သူတို့ရဲ့ မေးခွန်းထုတ်နည်းတွေနဲ့ပါ။

ဆိုကရေးတီးစ်ဟာ သူ့ရဲ့စိတ်ကူးတွေကို ရုပ်သိမ်းဖို့ အခွင့်အရေးတွေ ပေးခဲ့ပေမယ့် သူကတော့ ဒီအကြောင်းအရာတွေကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ရပ်တည်ခဲ့ပါတယ်။ သူ၏ ပြစ်တင်ရှုံ့ချမှုသည် အဆိပ်တစ်ခွက်သောက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ၏စမ်းသပ်မှုတွင် ဆိုကရေးတီးစ်က အောက်ပါဝါကျကို ပြောခဲ့သည်- "အတွေးမဲ့ဘဝသည် အသက်မရှင်ထိုက်ပါ"။

တစ်ကိုယ်တည်းဟူသော စကားစု၏ ရှင်းလင်းချက် ငါဘာမှမတတ်ဘူးဆိုတာငါသိတယ်

ဆိုကရေးတီးစ်ရဲ့ "I only know that I only know that I nothing" ဆိုတဲ့စကားစုမှာ ဆန့်ကျင်ဘက်အသိပညာ အမျိုးအစားနှစ်ခုပါဝင်သည်- သေချာမှုအားဖြင့်တွေ့ရသော အသိပညာအမျိုးအစားနှင့် အခြားမှန်ကန်သောယုံကြည်ခြင်းမှရရှိသောအသိပညာ။

ဆိုကရေးတီးစ်သည် မိမိကိုယ်မိမိ မသိဘဲဟု ယူဆကာ နတ်ဘုရားများတွင်သာ အကြွင်းမဲ့အသိပညာရှိကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖော်ပြသည်။

ဆိုကရေးတီးစ်သည် တစ်စုံတစ်ခုကို မသိနိုင်ဟု ဆိုလိုသည်။ အကြွင်းမဲ့ သေချာမှု ဖြစ်သော်လည်း၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်၊ ဆိုကရေးတီးစ်ဟာ ဘာမှ မသိဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး။

ဒဿနပညာရှင် ဆိုကရေးတီးစ်က လူတိုင်းက အကြောင်းအရာတစ်ခုခုနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ နက်နဲတဲ့ အသိပညာရှိတယ်လို့ ဆိုကရေးတီးက နားလည်ပြီးနောက် သမိုင်းဝင်စကားစုကို ထုတ်နုတ်ခဲ့တာပါ။ အတိအကျတော့ မဟုတ်ဘူး။

ဂရိတွေးခေါ်ရှင်ရဲ့ ဉာဏ်ပညာက သူ့ကိုယ်ပိုင်အသိပညာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ထင်ယောင်ထင်မှားတွေကို ကျွေးမွေးဖို့ မဟုတ်ပါဘူး။

ဒီစကားစုက လူတစ်ဦးချင်းစီက နားလည်နိုင်ပြီး သင်ယူနိုင်ပါတယ်။ တစ်ခုခုအကြောင်း ဗဟုသုတမရှိသူသည် မသိဘဲပြောနေခြင်းထက် ပိုကောင်းမည်ဟု ယူဆကာ မတူညီသောနေထိုင်မှုပုံစံကို ခံယူပါ။

သူသည် များစွာသိသည်ဟု ထင်သူသည် ယေဘုယျအားဖြင့် ဆန္ဒအနည်းငယ်သာရှိသည် သို့မဟုတ်၊ ပိုမိုလေ့လာရန်အချိန်။

တစ်ဖက်တွင်၊ မသိသူများသည် ဤအခြေအနေကို ပြောင်းလဲလိုသောဆန္ဒကို ခံစားရပြီး ပိုမိုလေ့လာလိုစိတ် အမြဲပြသလေ့ရှိသည်။

ဆိုကရေးတီးနည်း

၎င်းသည် dialectics ဟုလည်း ဆိုကရေးတီးစ်မှ ဖန်တီးထားသည့် အသိပညာကို လိုက်စားရန် နည်းစနစ်တစ်ခုဖြစ်သည်။

ထိုမှတစ်ဆင့် ဆိုကရေးတီးစ်သည် အမှန်တရားကို ရောက်ရန် နည်းလမ်းအဖြစ် ဒိုင်ယာလော့ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။

အဲဒါကတော့ ဒဿနပညာရှင်နဲ့ လူတစ်ယောက် (ရှိသည်ဟု အခိုင်အမာဆိုသူ) အကြား စကားပြောဆိုခြင်းအားဖြင့်၊ပေးထားသောအကြောင်းအရာတစ်ခု)၊ ဆိုကရေးတီးသည် နိဂုံးချုပ်သည်အထိ စကားဝိုင်းကို မေးခွန်းများမေးခဲ့သည်။

ပုံမှန်အားဖြင့်၊ တွေးခေါ်ပညာရှင်သည် သူဘာမျှမသိကြောင်း၊ သို့မဟုတ် ထိုအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ အနည်းငယ်သာသိကြောင်း အတွေးအခေါ်ပညာရှင်အား ပြသနိုင်ခဲ့သည်။

စည်းကမ်းအတိုင်း၊ ဆိုကရေးတီးစ်သည် စကားပြောဆိုသူပြောသည့်ဆုတောင်းများကိုသာ စစ်ဆေးမေးမြန်းစစ်ဆေးခဲ့သည်။

ထိုကဲ့သို့သောမေးခွန်းများကြောင့်၊ ဆွေးနွေးပွဲကို စတင်ခဲ့ပြီး အတွေးအခေါ်ပညာရှင်သည် သူမည်သူဖြစ်သနည်းဟူသည့် အပြန်အလှန်ပြောဆိုသူ၏ အမှန်တရားများကို ပြန်ဆိုခဲ့သည်။ သူသည် ထိုအကြောင်းအရာနှင့် ပတ်သက်သော အရာအားလုံးကို သိကြောင်း အခိုင်အမာ ယုံကြည်ခဲ့သည်။ ဆိုကရေးတီးစ်သည် ဟောပြောသူကို နှိုးဆော်သွေးထိုးနှိုးဆော်ခြင်း ၊ ဆိုကရေးတီးစ်သည် သူ့ကိုယ်သူ အဖြေတစ်ခုရလာသောအခါတွင်သာ သူ့ကို မေးခွန်းထုတ်ခြင်းကို ရပ်သွားခဲ့သည်။

ဆိုကရေးတီးစ်သည် ၎င်း၏နည်းလမ်းတွင် အဆင့်နှစ်ဆင့်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်ဟု ဆိုကရေးတီးက ထေ့ငေါ့ငေါ့ငေါ့နှင့် ရိုင်းစိုင်းသော အပြုအမူများ ပြုလုပ်ခဲ့သည်။

ရယ်စရာအဖြစ်၊ ပထမအဆင့်၊ အမှန်တရားကို ပိုမိုနက်ရှိုင်းစွာ နက်ရှိုင်းစွာ ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်စေရန်နှင့် လွဲမှားသော အသိဉာဏ်ကို ဖျက်ဆီးရန်အတွက် ကိုယ်ပိုင် မောဟကို ဝန်ခံခြင်းတွင် ပါဝင်ပါသည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ Maieutics သည် လူတစ်ဦးချင်းစီ၏ စိတ်ထဲတွင် အသိပညာကို ရှင်းလင်းဖော်ပြခြင်း သို့မဟုတ် "မွေးဖွားခြင်း" လုပ်ရပ်နှင့် ဆက်စပ်နေသည်။