Ξέρω μόνο ότι δεν ξέρω τίποτα είναι μια φράση του Έλληνα φιλόσοφου Σωκράτη .

Το νόημα του I only know that I know nothing κάνει μια αναγνώριση της άγνοιας του ατόμου του Σωκράτη, δηλαδή αναγνωρίζει την άγνοιά του.

Με το σωκρατικό παράδοξο, ο φιλόσοφος αρνήθηκε κατηγορηματικά τη θέση του δασκάλου ή του μεγάλου γνώστη οποιασδήποτε γνώσης.

Λογικά, δηλώνοντας ότι δεν γνωρίζει τίποτα, ο Σωκράτης επικυρώνει το γεγονός ότι δεν έχει επίσης τίποτα να διδαχθεί.

Ορισμένοι φιλόσοφοι και στοχαστές δεν πιστεύουν ότι ο Σωκράτης είπε τη φράση με αυτόν τον τρόπο, ωστόσο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το περιεχόμενο προέρχεται πράγματι από τον Έλληνα φιλόσοφο.

Άλλοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι ο Σωκράτης δεν ήταν υπεύθυνος για μια τέτοια πρόταση, επειδή δεν απαντάται στα έργα του Πλάτωνα -του πιο γνωστού μαθητή του Σωκράτη- καθώς τα έργα αυτά υποτίθεται ότι περιέχουν όλες τις διδασκαλίες του κορυφαίου φιλοσόφου.

Πιστεύεται ότι η φράση μπορεί να ειπώθηκε κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης με τους Αθηναίους, οι οποίοι δεν διέθεταν πολλές γνώσεις. Στο διάλογο με τους κατοίκους της Αθήνας, ο Σωκράτης έκανε τη δήλωση ότι δεν γνώριζε τίποτα ευγενές και τίποτα καλό.

Ορισμένοι συγγραφείς σχολιάζουν ότι οι ρήσεις αυτές δείχνουν ότι η ομολογία άγνοιας του Σωκράτη δείχνει την ταπεινή πλευρά του, ενώ άλλοι αναφέρουν ότι η έννοια της ταπεινότητας εμφανίστηκε μόνο με τον Χριστιανισμό, χωρίς να έχει απασχολήσει τον Σωκράτη.

Πολλοί στοχαστές έχουν επίσης συζητήσει τη θέση του Σωκράτη, υποστηρίζοντας ότι μια τέτοια φράση χρησιμοποιήθηκε ως ειρωνεία ή επίσης ως διδακτική στρατηγική για να διδάξει και να τραβήξει την προσοχή των ακροατών.

Μια άλλη εκδοχή εξηγεί ότι η έκφραση "το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ξέρω τίποτα" ειπώθηκε από τον Σωκράτη όταν ο χρησμός δήλωσε ότι ο φιλόσοφος ήταν ο σοφότερος άνθρωπος στην Ελλάδα.

Αν και μια τέτοια πρόταση δεν έχει συγκεντρωθεί στα γραπτά του Πλάτωνα, το περιεχόμενό της είναι συμβατό με όλες τις σκέψεις που κήρυττε ο Σωκράτης.

Ο Σωκράτης συγκέντρωσε αμέτρητους εχθρούς επειδή μπόρεσε να αναγνωρίσει ταπεινά την ανακάλυψή του. Τα άτομα αυτά τον κατηγόρησαν ότι εκμεταλλεύεται τη ρητορική για να δημιουργήσει ψέματα.

Στην ηλικία των 70 ετών, ο Σωκράτης δικάστηκε με την κατηγορία της πρόκλησης της δημόσιας τάξης, καθώς ενθάρρυνε τους Αθηναίους να μην πιστεύουν στους θεούς και διέφθειρε τους νέους με τις ανακριτικές του μεθόδους.

Στον Σωκράτη δόθηκε η ευκαιρία να αποσύρει τις ιδέες του, αλλά εκείνος έμεινε σταθερός στις θέσεις του. Η καταδίκη του ήταν να πιει ένα ποτήρι δηλητήριο.

Στη δίκη του, ο Σωκράτης είπε την εξής φράση: "Η ζωή χωρίς σκέψη δεν αξίζει να ζει κανείς".

Επεξήγηση της πρότασης Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν ξέρω τίποτα

Η φράση του Σωκράτη "Γνωρίζω μόνο ότι δεν γνωρίζω τίποτα" περιλαμβάνει δύο αντίθετα είδη γνώσης: το είδος της γνώσης που βρίσκεται μέσω της βεβαιότητας και το άλλο είδος γνώσης που βρίσκεται μέσω της δικαιολογημένης πεποίθησης.

Ο Σωκράτης θεωρεί τον εαυτό του αδαή, καθώς δεν έχει καμία βεβαιότητα, ξεκαθαρίζοντας ότι η απόλυτη γνώση υπάρχει μόνο στους θεούς.

Η φράση σημαίνει ότι δεν μπορεί κανείς να γνωρίζει κάτι με απόλυτη βεβαιότητα, αλλά προφανώς δεν σημαίνει ότι ο Σωκράτης δεν γνώριζε απολύτως τίποτα.

Η ιστορική φράση εξήχθη αφού ο Σωκράτης συνειδητοποίησε ότι όλοι πίστευαν ότι ο φιλόσοφος είχε βαθιά γνώση κάποιου θέματος, ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν ίσχυε ακριβώς.

Η σοφία του Έλληνα στοχαστή έγκειται στο να μην τρέφει ψευδαισθήσεις για την ίδια τη γνώση.

Μέσω αυτής της φράσης, ένα άτομο μπορεί να κατανοήσει, να μάθει και να υιοθετήσει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, άλλωστε, το να υποθέσει κανείς ότι δεν έχει γνώση για κάτι θα ήταν καλύτερο από το να μιλάει χωρίς να ξέρει.

Ένα άτομο που νομίζει ότι γνωρίζει πολλά, έχει γενικά λίγη επιθυμία ή χρόνο για να μάθει περισσότερα.

Από την άλλη πλευρά, όσοι γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν, συχνά αισθάνονται την επιθυμία να αλλάξουν αυτή την κατάσταση, δείχνοντας πάντα την επιθυμία να μάθουν περισσότερα.

Σωκρατική μέθοδος

Ήταν μια μεθοδολογία για την αναζήτηση της γνώσης, η οποία δημιουργήθηκε από τον Σωκράτη και ονομάζεται επίσης διαλεκτική.

Μέσω αυτού, ο Σωκράτης χρησιμοποίησε τον διάλογο ως τρόπο για να φτάσει στην αλήθεια.

Με άλλα λόγια, μέσω μιας συνομιλίας μεταξύ του φιλοσόφου και ενός ατόμου (το οποίο ισχυριζόταν ότι κατέχει ένα συγκεκριμένο θέμα), ο Σωκράτης έκανε ερωτήσεις στον συνομιλητή του μέχρι ο τελευταίος να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα.

Συνήθως, ο φιλόσοφος ήταν σε θέση να αποδείξει στον συνομιλητή του ότι δεν γνώριζε τίποτα ή πολύ λίγα πράγματα για το εν λόγω θέμα.

Κατά κανόνα, ο Σωκράτης εξέταζε και ανέκρινε μόνο τις προσευχές που εξέφραζε ο συνομιλητής του.

Μέσω τέτοιων ερωτήσεων στήνονταν ο διάλογος και ο φιλόσοφος ερμήνευε τις αλήθειες αυτού του συνομιλητή που ήταν πεπεισμένος ότι γνώριζε τα πάντα για το συγκεκριμένο θέμα. Προκαλώντας και υποκινώντας τον ομιλητή, ο Σωκράτης σταματούσε να τον ρωτά μόνο όταν ο ίδιος έφτανε σε μια απάντηση.

Ορισμένοι φιλόσοφοι σχολιάζουν ότι ο Σωκράτης χρησιμοποίησε δύο στάδια στη μέθοδό του - την ειρωνεία και τη μαϊευτική.

Η ειρωνεία, ως πρώτο βήμα, συνίστατο στην παραδοχή της άγνοιας του ατόμου προκειμένου να εμβαθύνει στην αλήθεια και να καταστρέψει την ψευδαισθητική γνώση, ενώ η μαιευτική συνδέεται με την πράξη της αποσαφήνισης ή της "γέννησης" της γνώσης στο μυαλό του ατόμου.