من فقط می دانم که هیچ چیز نمی دانم عبارتی از فیلسوف یونانی سقراط است.

معنای من فقط می دانم که نمی دانم هیچ چیز باعث شناخت جهل خود سقراط ، یعنی جهل خود را تشخیص می دهد.

فیلسوف با استفاده از پارادوکس سقراطی، مقام معلمی یا دانای بزرگ هر نوع معرفتی را قاطعانه انکار کرد. .

منطقاً سقراط با بیان اینکه هیچ نمی داند، این واقعیت را تأیید می کند که او نیز چیزی برای آموزش ندارد.

بعضی از فیلسوفان و متفکران نمی دانند بر این باورند که سقراط این عبارت را اینگونه گفته است، اما در این که محتوا در واقع از فیلسوف یونانی است، شکی نیست.

اما افراد دیگری ادعا می کنند که سقراط مسئول چنین عبارتی نبوده است. در آثار افلاطون - معروف ترین شاگرد سقراط - یافت نمی شود، زیرا چنین آثاری ظاهراً حاوی تمام آموزه های فیلسوف چیره دست است.

عقیده بر این است که این عبارت ممکن است در خلال گفتگو با او بیان شده باشد. آتنی ها که دانش زیادی نداشتند. در گفتگو با ساکنان آتن، سقراط ادعا کرد که او هیچ چیز نجیب و خوبی نمی داند.

برخی از نویسندگان اظهار می کنند که چنین سخنانی نشان می دهد که اعتراف سقراط به نادانی نشان دهنده جنبه فروتنانه اوست. برخی دیگر نشان می‌دهند که مفهوم فروتنی تنها با مسیحیت پدیدار شد، اما به آن نزدیک نشدسقراط.

بسیاری از متفکران نیز موضع سقراط را مورد بحث قرار داده اند و بیان کرده اند که چنین عبارتی به عنوان کنایه یا راهبرد آموزشی برای آموزش و جلب توجه شنوندگان به کار می رفته است.

نسخه دیگری توضیح می دهد. این عبارت "من فقط می دانم که هیچ نمی دانم" را سقراط زمانی که اوراکل اعلام کرد که فیلسوف خردمندترین مرد یونان است، گفته شد.

اگرچه این عبارت در نوشته های افلاطون جمع آوری نشده است، اما محتوا با آن سازگار است. با تمام افکاری که سقراط موعظه کرد.

سقراط دشمنان بی شماری را جمع آوری کرد تا بتواند با فروتنی کشف خود را تشخیص دهد. چنین افرادی او را به سوء استفاده از لفاظی برای دروغ پردازی متهم کردند.

سقراط در 70 سالگی به اتهام تحریک نظم عمومی، تشویق آتنی ها به عدم اعتقاد به خدایان و همچنین فساد به محاکمه برده شد. جوانان با روش های پرسشگری خود.

سقراط این فرصت را داشت که عقاید خود را پس بگیرد، اما او همچنان بر تزهای خود ثابت قدم ماند. محکومیت او نوشیدن یک فنجان زهر بود.

سقراط در محاکمه خود این جمله را به زبان آورد: "زندگی بی فکر ارزش زیستن ندارد".

توضیح عبارت تنهایی من می دانم که هیچ چیز نمی دانم

جمله سقراط «فقط می دانم که هیچ نمی دانم» دو نوع معرفت متضاد را در بر می گیرد: نوع دانشی که از طریق یقین یافت می شود و دیگری.دانشی که از طریق باور موجه به دست می آید.

سقراط خود را نادان می داند، زیرا مطمئن نیست، و روشن می کند که علم مطلق فقط در خدایان وجود داشته است.

این عبارت به این معناست که نمی توان چیزی را با آن شناخت یقین مطلق، اما بدیهی است که به این معنا نیست که سقراط مطلقاً چیزی نمی دانست.

این عبارت تاریخی پس از این استخراج شد که سقراط متوجه شد که همه معتقد بودند که فیلسوف دانش عمیقی در مورد موضوعی دارد، در حالی که در واقعیت، , دقیقاً اینطور نبود.

حکمت متفکر یونانی این بود که هیچ توهمی را درباره دانش خود تغذیه نکند.

به وسیله این عبارت، فرد می تواند بفهمد، بیاموزد. و با این فرض که فرد در مورد چیزی اطلاعات ندارد بهتر از صحبت کردن بدون دانستن است، روشی متفاوت برای زندگی در پیش بگیرد. وقت آن است که بیشتر بیاموزیم.

از سوی دیگر، کسانی که می دانند نمی دانند اغلب تمایل به تغییر این وضعیت دارند و همیشه تمایل خود را برای یادگیری بیشتر نشان می دهند.

روش سقراطی

این روشی بود برای تعقیب دانش که توسط سقراط ایجاد شد و به آن دیالکتیک نیز می گویند.

سقراط از طریق آن از گفتگو به عنوان راهی برای رسیدن به حقیقت استفاده کرد. 3>

یعنی از طریق گفتگو بین فیلسوف و شخصی (که ادعا می کردسقراط تا زمانی که به نتیجه‌ای برسد از مخاطب سؤال می‌کرد.

معمولاً فیلسوف می‌توانست به مخاطب نشان دهد که چیزی نمی‌داند یا در مورد موضوع مورد نظر اطلاعات بسیار کمی دارد. 3>

معمولاً سقراط فقط دعاهایی را که مخاطب بر زبان می آورد بررسی و بازجویی می کرد.

به وسیله چنین سؤالاتی، گفت و گو تنظیم می شد و فیلسوف حقایق آن گفتگو را که او بود تفسیر می کرد. متقاعد شده است که او همه چیز را در مورد آن موضوع می داند. سقراط با برانگیختن و تحریک گوینده، تنها زمانی که خودش به جواب رسید، از بازجویی از او دست کشید.

برخی فیلسوفان اظهار می دارند که سقراط در روش خود از دو مرحله استفاده می کند - کنایه و هجو.

طنز، به عنوان یک روش گام اول عبارت بود از اعتراف به جهل خود به منظور عمیق تر شدن در حقیقت و از بین بردن دانش واهی. از سوی دیگر، Maieutics با عمل روشن کردن یا "زایش" دانش در ذهن یک فرد همراه است.