Mula noong Rebolusyong Pranses, noong ika-18 siglo, tatlong salita ang nakilala sa mga talakayan sa pulitika: pagkakapantay-pantay, kalayaan at kapatiran. Gayunpaman, bilang mga layunin para sa isang mas mabuting lipunan , wala sa mga ito ang ganap na nakamit.

Ang fraternity ay kasingkahulugan ng pagkakaisa at kinapapalooban ng empatiya, ang kakayahang madama ang paghihirap o kagalakan ng iba, na naglalagay ng ang iyong sarili sa lugar ng ibang tao; isang bagay na hindi mayroon o gustong ipakita ng bawat tao. Depende ito sa mahabang proseso ng edukasyon at social maturation.

Ang kalayaan ay halos isang utopiang adhikain dahil, upang gumana nang maayos sa mga kumplikadong lipunan, ang bawat karapatan ng indibidwal ay nagtatapos kung saan nagsisimula ang iba. Sa madaling salita, palaging may mga panuntunang dapat sundin at, samakatuwid, ang kalayaang tinutukoy ay bahagyang lamang.

Ang pagkakapantay-pantay ay may problemang katulad ng kalayaan. Ang mga kapitalistang lipunan ay hindi idinisenyo para sa pagkakapantay-pantay, ngunit para sa hindi pagkakapantay-pantay batay sa pansariling merito. Sa kabilang banda, ang modelong komunista, na inisip para sa pagkakapantay-pantay, ay lumikha lamang ng sikat na motto na "ang ilan ay higit na pantay kaysa sa iba".

Dahil ang huling puntong ito ay ang aming tema, nananatili kami dito na may paunang tanong: palagi ka bang pabor sa pagkakapantay-pantay? O sa palagay mo ba ay may mga kaso at kaso, ang bawat isa ay dapat suriin nang hiwalay?

Sa Brazilian anthropology, mayroong isang lumang metapora na nagpapaliwanag, mula sa pag-unawa saang ating pang-araw-araw na pag-uugali, kung paano lumitaw ang Social Inequality , sa pinakapangunahing antas nito. Pag-usapan natin ito nang maikli.

Pampublikong sistema ng transportasyon: ang perpektong metapora

Sabihin na pagod ka mula sa trabaho, sinusubukan mong umuwi. Ang tanging bentahe niya sa ibang mga mamamayan ay nagtatrabaho siya malapit sa dulo ng linya ng bus. Habang bumababa ang lahat at, sa kabutihang-palad, kakaunti ang mga taong gumagamit ng linyang iyon sa rehiyon, mayroon kang garantisadong upuan.

Sa simula ng paglalakbay, maayos ang lahat, ngunit, ilang paghinto, doon ay wala nang mga bangko na magagamit. Sa mga susunod na hintuan, tatawid ang iyong bus sa sentro ng lungsod at mas maraming tao ang gustong sumakay sa bus kaysa sa posibleng ihatid ng sasakyan.

Sa una, ang mga taong nakatayo ay may sapat na espasyo sa labas yung sarili nilang inis, wala ka masyadong pakialam sa sitwasyon. Gayunpaman, habang dumarami ang pumapasok, lumalala rin ang kanilang sitwasyon. Isang ginang ang dumaan sa pamamagitan ng paghampas ng mga bag sa kanyang ulo, isang mamamayang nabigla sa dami ng tao na lumusob sa kanyang espasyo at, gayunpaman, mas maraming tao ang patuloy na sumasakay.

Ikaw ang una, ang pioneer, ang bus na iyon ay sa iyo , ngunit, ngayon, ang kalawakan ay naging lupain ng walang tao at ng lahat nang sabay-sabay. Walang posibleng pagkakasunud-sunod at ang bawat isa, na nakaipit sa puwang na iyon, ay kumakapit sa kung ano ang magagawa nila, hanggang sa punto ngmay mga taong nagpapanggap na tulog para hindi bigyang daan ang mga matatanda o buntis.

Maaaring ang reaksyon natin ay galit sa mga taong iyon, kaysa sa mismong public transport system, na hindi gumagana. Higit pa rito, kung ano ang nagpapahintulot sa iyo na maglakbay nang nakaupo ay hindi merito, isang hindi sinasadyang pagkakataon. Gayunpaman, mula sa iyong pananaw, sinasalakay ng mga taong iyon ang iyong teritoryo at ginagawang kumplikado ang iyong buhay.

Hindi pagkakapantay-pantay ng lipunan: mula sa sosyolohiya hanggang sa ating pang-araw-araw na pang-unawa

Maaaring mukhang napakasimple ng nakaraang halimbawa, ngunit ipinaliliwanag nito nang napakahusay ang isa sa mga paraan kung saan maaaring magpakita mismo ang hindi pagkakapantay-pantay ng lipunan. Mangatwiran nang mahinahon, at malalaman mo na ang ganitong uri ng pag-uugali ay paulit-ulit sa hindi mabilang na mga sitwasyong panlipunan. Mga pila sa bangko, malalaking kaganapan na walang nakatalagang upuan, maging ang pagpila para sa tiket sa unibersidad.

Gayunpaman, ito ay mga halimbawa ng pangkalahatang hindi pagkakapantay-pantay sa lipunan. Bagama't bahagyang ipinaliliwanag nila ang mga sanhi ng hindi pagkakapantay-pantay ng lipunan, kailangan nating maunawaan ang iba't ibang anyo nito sa mga kontemporaryong lipunan. Dahil dito, susubukan naming hatiin ang paksa sa dalawang malalaking bahagi.

Tingnan din ang kahulugan ng Sosyolohiya .

1. Hindi pagkakapantay-pantay ng ekonomiya : tiyak ang unang bagay na pumapasok sa isip ng lahat. Pagkatapos ng lahat, kung mayroon kang isang mas mahusay na trabaho sa halimbawa sa itaas, magkakaroon ka ng kotse at sa gayon ay hindi na kailangangng sistema ng pampublikong transportasyon. Sa kabaligtaran, marahil ay sisimulan nilang tingnan ang mga bus bilang isang problema, dahil mas gusto nila ang mga pampublikong kalsada, na humahadlang sa kanilang paggalaw.

Kaya nga tinatanong namin kung pabor ang mambabasa sa pagkakapantay-pantay sa anumang sitwasyon. Sa prinsipyo, hindi ito dapat gumawa ng anumang pagkakaiba kung naglalakbay ka sa pamamagitan ng bus, kotse, bisikleta o kahit na naglalakad. Ngunit ang lipunan ay hindi pantay kahit na hindi isinasaalang-alang ang sukdulan.

Sa pagitan ng mga naglalakbay sa pamamagitan ng helicopter at ng mga nasa gilid ng lipunan, sa matinding kahirapan, mayroong hindi mabilang na mga layer, bawat isa sa kanila ay nababahala sa pag-akyat sa susunod antas, gayundin ang pagpigil sa kanila sa pagkuha ng kanilang lugar sa social pyramid.

Ang paglaban sa ganitong uri ng hindi pagkakapantay-pantay ay nasa internasyonal na adyenda, na kinasasangkutan ng mga pagsisikap ng iba't ibang pamahalaan sa buong mundo. Gayunpaman, maliban sa ilang pagtatangka sa mga programa sa pamamahagi ng kita, tulad ng Brazilian Bolsa Família, wala pa ring talagang epektibong sagot sa pangmatagalang problema.

2.Etnic at ethnic inequality gender : sila ay dalawang magkaibang uri sa kanilang mga pagpapakita, ngunit, sa esensya, ang dalawa ay binubuo ng kawalang-galang sa isa, batay sa heograpikal, pisikal o biyolohikal na mga dahilan. Ito marahil ang pinakamatandang anyo ng hindi pagkakapantay-pantay ng lipunan sa mundo.

Hindi lang ito tungkol sa kulay ng balat o pagkakakilanlang sekswal. Ang konsepto ng etnisidad, halimbawa, ay higit pa rito, kasama nayaong mga banyaga sa isang partikular na kultura, tulad ng itinuring ng mga Romano na mga barbaro ang lahat ng mga hindi katulad ng kanilang mga kaugalian, kanilang mga gawain sa relihiyon, kanilang pamumuhay.

O kahit na, paano naging posible para sa mga kolonisador ng Europa na magkaroon ng ang kanilang pagsasagawa ng pang-aalipin batay sa kulay ng balat, na nabigyang-katwiran kahit ng isang mahalagang bahagi ng Simbahang Katoliko noong panahong iyon. Hindi dahil sa kawalan ng basbas ng simbahan ay makapipigil sa pang-aalipin.

Kailangang isipin ang relihiyon bilang bahagi ng lipunan kung saan ito ipinapasok, dahil ito ang resulta nito, sa ganitong paraan, ang relihiyon. ang kanilang mga sarili ay puno ng persepsyon sa mundo , na kinabibilangan ng "kababaan" ng ilang "lahi" na may kaugnayan sa iba.

Mas malala pa kapag nakikitungo tayo sa isyu ng babae. Ang hindi pagkakapantay-pantay sa pagitan ng mga lalaki at babae ay napakatanda na, ito ay nakatanim na sa lipunan, na kahit na hindi posible na tugunan ang paksa sa loob ng iba. Kailangan lang nating pag-usapan ito at magkakaroon pa rin ng kakulangan ng espasyo. Ngunit, masasabi nating ang hindi pagkakapantay-pantay na ito ay itinayo mismo ng tinatawag na siyentipikong kaisipan, sa kabuuan ng ating kasaysayan .

Tulad ng hindi pagkakapantay-pantay sa ekonomiya, wala pa rin tayong mabisang sagot sa problemang dapat lutasin. mahabang panahon, kaya't natapos ang pang-aalipin halos dalawang daang taon na ang nakalilipas, ngunit ang mga itim ay patuloy na dumaranas ng diskriminasyon sa lahi at panlipunan, na humahantong sa isang kondisyon ng hindi pagkakapantay-pantay. Ngunit sa pagsasara, manatili tayo sa kaso.

Hindi pagkakapantay-pantay ng lipunan sa Brazil

Mayroong ilang iba pang mga paraan upang maipakita kung ano ang hindi pagkakapantay-pantay ng lipunan, ngunit walang mas mahusay na kumakatawan sa panlipunang realidad na ito kaysa sa aspetong pang-ekonomiya nito. Ang diskriminasyon sa lahi, kasarian o panlipunan, sa isang komprehensibong paraan, ay laging nauuwi sa mas masahol na kalagayan ng pamumuhay para sa mga taong target.

Ang Brazil ay tiyak na isa sa mga pinakamahusay na halimbawa kung paano nangyayari ang pagbabago ng hindi pagkakapantay-pantay sa lipunan. hindi pagkakapantay-pantay sa partikular na hindi pagkakapantay-pantay sa ekonomiya. Ang ating lipunan ay hindi pantay sa lahat ng paraan at ito ay makikita sa mga pagkakataong mayroon tayo sa buong buhay. Isipin ang kahirapan ng sinumang kabataan mula sa mahihirap na paligid upang makatakas sa mga bitag ng kriminalidad.

Isipin ang dami ng beses na pinatigil siya ng pulis, dahil lamang sa pagiging mahirap o itim, dahil sa pagkakaroon ng tiyak pisikal na uri. Sa puntong ito, maaaring isipin ng ilang mambabasa: ang mga tamang tao ay tumalikod at nagtagumpay. Ito ay maaaring, ngunit ito ay magiging mas simple upang makuha ito sa parehong mga pagkakataon tulad ng iba. Kahit na ang mga nasa middle-class, o kahit na mayaman, ay maliligaw din sa kalaunan, umalis sila nang may tiyak na kalamangan.

Sa madaling salita, hindi nagbabago ang katotohanan na ang ilan sa kanila ay naliligaw sa magkakaibang landas. ang katotohanan ng hindi pagkakapantay-pantay Panlipunan. Ni hindi nito binabago ang pinakapangunahing istatistika, na karamihan sa mga tao ay humahantong sa mga buhay na itinuturing na "normal" - isang termino mismo.kahit na lubhang mapagdedebatehan.

Gayunpaman, upang magsalita sa bilang, ang Brazil ay lumilitaw sa mga survey ng UN (United Nations Organization), bilang ika-sampung pinaka-hindi pantay sa planeta. Ito, sa isang index na isinasaalang-alang ang mga aspetong pang-ekonomiya at panlipunan. Ang aming gawain para sa hinaharap ay medyo mahirap at nagsasangkot pa rin ng pangkalahatang kamalayan ng populasyon, lalo na sa mga tuntunin ng diskriminasyon sa lipunan.

Hindi pagkakapantay-pantay sa lipunan: ang tanging posibleng konklusyon

Kapag ang Mga Illuminist Ipinangaral ng Pranses ang pagkakapantay-pantay sa mga tao, ang nasa isip nila ay halos imposible, isang abstract na pagkakapantay-pantay para sa panahon ng napakakonkretong paghihirap. Simula noon, bumuti ang pangkalahatang sitwasyon at hindi ito maikakaila, ngunit kailangan ding mas mahusay na i-circumscribe ang terminong pagkakapantay-pantay.

Ngayon, hindi na natin sinusubukang gawing literal na pantay-pantay ang lahat ng tao. Ang realidad ay nagdidikta ng pagkakapantay-pantay ng mga kondisyon sa atin bilang isang posibleng layunin, iyon ay, na tayo ay pantay-pantay sa pagkakaiba, na tayong lahat ay maaaring magkaroon ng de-kalidad na buhay, nang higit sa ilang pinakamababang pamantayan ng dignidad hangga't maaari.

Sa pangkalahatan, hindi tayo maaaring tutol sa ilang napakamodernong salita, tulad ng meritokrasya, na nagpapalagay ng isang tiyak na antas ng hindi pagkakapantay-pantay sa pagitan ng mga tao. Ngunit hindi rin tayo maaaring maging insensitive sa kalagayan ng tao. Gaya ng ipinakita ng iba't ibang ulat at pag-aaral ng UN, ang kahirapan atMalaki ang halaga ng hindi pagkakapantay-pantay sa lipunan sa katagalan.

Tingnan din ang:

• Kahulugan ng Enlightenment
• Kahulugan ng Kasaysayan
• Kahulugan ng Lipunan
• Kahulugan ng Sosyolohiya
• Kahulugan ng Ethnocentrism
• Kahulugan ng Homophobia
• Kahulugan ng Death Penalty
• Kahulugan ng Ideolohiya