Taylorisme is de methode van industriële organisatie ontwikkeld door Frederick Taylor. Het belangrijkste doel van dit systeem is het optimaliseren van de taken die in bedrijven worden uitgevoerd.

Taylorisme, ook wel Scientific Management genoemd, probeert de productiviteit van werknemers te verhogen door wetenschap toe te passen op productiemanagement om bedrijven efficiënter te maken.

Oorsprong van Taylorisme

Frederick Winslow Taylor werd in 1856 geboren in een Quaker-familie uit de hogere klasse in de Amerikaanse staat Pennsylvania. Hoewel hij slaagde voor de toelatingsexamens tot de traditionele Harvard Universiteit, werd hij, vermoedelijk vanwege de achteruitgang van zijn gezichtsvermogen, een leerling-mallenmaker en monteur in een staalfabriek.

Na verloop van tijd werd hij gepromoveerd tot hoofdingenieur en later werd hij consultant. Taylor begon zijn ideeën over de organisatie van werk te ontwikkelen in de laatste decennia van de 19e eeuw. In 1911 publiceerde hij het boek Beginselen van openbaar bestuur waarin hij de basisstructuur van zijn arbeidsrationalisatiesysteem presenteerde.

Een van de principes van het Taylorisme is het gebruik van de wetenschappelijke methode om vast te stellen welke methoden het meest efficiënt zijn. Taken moeten wetenschappelijk worden geanalyseerd om erachter te komen hoe ze moeten worden uitgevoerd. Een ander element dat deel uitmaakt van het concept van het Taylorisme is het idee dat werknemers zo moeten worden geselecteerd en opgeleid dat ze goed gebruik kunnen maken van hun vaardigheden.Een ander punt van het Tayloristische systeem is dat het stelt dat werknemers voortdurend onder toezicht moeten staan.

Om te begrijpen wat Taylorisme is en hoe het in de praktijk werkt, moeten we ook opmerken dat het de nadruk legt op de verdeling van taken aan de lopende band, wat leidt tot specialisatie van werknemers. Een ander belangrijk punt is dat het verspilling van materiaal probeert te voorkomen door discipline te bevorderen.

Tot de opkomst van het Taylorisme was de angst om je baan te verliezen de belangrijkste en bijna enige motivatie van werknemers. Het Tayloristische model voegt een positieve motivatie toe: de waarde die elke werknemer ontvangt moet gekoppeld zijn aan zijn productiviteit, zodat hij een stimulans heeft om zo efficiënt mogelijk te werken.

Ondanks verschillende punten van kritiek (zoals dat het de autonomie van arbeiders verminderde), was het Taylorisme belangrijk voor de industrie, omdat het een rationelere organisatie van haar activiteiten mogelijk maakte, wat bijdroeg aan de verhoging van de productiviteit en de levensstandaard van industriële samenlevingen.

Taylorisme en andere organisatiemodellen

Nadat we het Taylorisme hebben samengevat, kunnen we constateren dat er, ondanks de bijdragen aan de organisatie van het werk, in de loop der tijd nieuwe modellen van industriële werkorganisatie zijn ontstaan die er tegenin gaan. Een daarvan is het Toyota Productiesysteem, ook wel Toyotisme genoemd, gebaseerd op de filosofie van werkorganisatie die is ontwikkeld door het Japanse automobielbedrijfToyota.

Het Toyotisme, dat opkwam in de periode na de Tweede Wereldoorlog, heeft als belangrijkste doelstellingen de productie flexibeler te maken en af te stemmen op de vraag, zodat er geen grote voorraden nodig zijn en verspilling wordt voorkomen. In dit systeem moeten werknemers, in tegenstelling tot de intense specialisatie die door het Taylorisme en het Fordisme wordt bevorderd, de verschillende processen kennen die betrokken zijn bijproductie.

In tegenstelling tot het Fordistische model, dat later zal worden besproken en waarvoor geen gekwalificeerde werknemers nodig zijn, veronderstelt het Toyotistische model bovendien een hoog kwalificatieniveau van de werknemers, wat zou moeten resulteren in producten van hoge kwaliteit.

Taylorisme en fordisme

O Fordisme Fordisme is vernoemd naar Henry Ford (1863 - 1947), de Amerikaanse industrieel die de Ford Motor Company oprichtte en een revolutie teweegbracht in de auto-industrie. In eerste instantie toegepast op de auto-industrie, werden Ford's ideeën ook toegepast op andere gebieden.

Het fordisme is een model voor massaproductie dat als doel had om de productiekosten per eenheid te verlagen. Op die manier konden de prijzen die aan de consument in rekening werden gebracht lager zijn, waardoor een groter aantal consumenten kon worden bereikt.

Het systeem van Ford legde de nadruk op de specialisatie van arbeiders, zodat elke arbeider de uitvoering van zijn taak beheerste, en op het gebruik van gereedschappen en machines die minder geschoolde arbeiders in staat stelden om bij te dragen aan de productie.

Het Fordistische model legde minder nadruk op de opleiding van werknemers dan het Taylorisme en koppelde, in tegenstelling tot het Taylorisme, een verhoogde productiviteit niet aan een verhoging van het inkomen van de werknemers. Ford promootte echter wel een aanzienlijke loonsverhoging voor zijn werknemers om absenteïsme (een gewoonte om werk te verzuimen) en personeelsverloop tegen te gaan.

Kenmerken van Taylorisme

Taylorisme wordt bestudeerd door sociologie, geschiedenis, economie en andere kennisgebieden om de invloed ervan op de industriële organisatie en de gevolgen voor werknemers en voor het milieu te begrijpen. bedrijf in het algemeen.

Om beter te begrijpen wat het Taylorisme was, kunnen we een aantal van zijn karakteristieken laten zien. Onder de karakteristieken van het Taylorisme kunnen we noemen:

• Taakverdeling en specialisatie van werknemers bij de uitvoering ervan;
• Selectie van werknemers om te profiteren van hun vaardigheden;
• Investering in de opleiding van personeel;
• Het werk zo organiseren dat werknemers minder snel vermoeid raken;
• Voortdurend toezicht op het werk van werknemers;
• Invoering van geldelijke stimulansen voor werknemers op basis van verhoogde productiviteit;
• Zoeken naar de hoogste productie, uitgevoerd in de kortste tijd en met de minste inspanning van de arbeiders;
• Er moet aandacht worden besteed aan de arbeidsomstandigheden van werknemers, die moeten worden verbeterd;
• Systematische studie van de processen die betrokken zijn bij de productie, om de meest efficiënte methoden te gebruiken in plaats van de methoden die het bedrijf of de sector waarin het actief is van oudsher heeft meegekregen.

Zie ook:

• Betekenis van fordisme
• Betekenis van Samenleving