Ang parusang kamatayan (na tinatawag ding parusang kamatayan) ay isang uri ng paghatol na kriminal na binubuo ng isang proseso kung saan ang isang taong nakagawa ng isang partikular na krimen ay tatanggap ng kamatayan bilang parusa. Ang terminong "kabisera" ay isang variant na anyo ng Latin na "capitalis", na literal na nangangahulugang "tumutukoy sa ulo". Nagmula ito sa paraan ng pagbitay na ginawa sa pamamagitan ng pagpugot ng ulo, na napakakaraniwan noong Middle Ages.

Gayunpaman, dapat itong isagawa pagkatapos ng hudisyal na desisyon na hinahatulan ang tao sa kamatayan at ang Estado lamang ang maaaring makasuhan ito. kung isasagawa ang pangungusap. Kaya, upang ipaliwanag kung ano ang parusang kamatayan, kinakailangang banggitin na ito ay binubuo ng isang sitwasyong naiiba sa isang execution, na sa kasong ito ay isinasagawa nang walang pahintulot ng isang legal na proseso.

Ang paggamit ng hatol na kamatayan bilang parusa ay isang kasanayang isinasagawa sa iba't ibang panahon ng kasaysayan at sa ilang bansa (kabilang ang Brazil, kung saan ito inilapat hanggang 1876). Ang parusang kamatayan sa Brazil ay ginamit upang parusahan ang mga taong nakagawa ng mga krimeng sibil, ngunit ito ay pangunahing ginagamit upang takutin at pigilan ang mga alipin, na isa sa mga pangunahing dahilan kung bakit ito ipinagbawal noong taong 1889, nang opisyal na inalis ang pang-aalipin sa bansa. .

Sa opisyal na pagbabawal, inalis ang parusang kamatayan sa Brazilian Penal Code. Ngunit sa kabila nito, ayon sa Konstitusyon, maaari itong ilapat sakaso ng idineklarang digmaan, gaya ng tinukoy sa aytem 47 ng artikulo 5. Gayunpaman, hindi man lang ginamit ang parusang kamatayan noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig sa Brazil.

Sa rehimeng militar, mayroong isang kautusan na nagpapahintulot sa parusang kamatayan sa mga kaso ng marahas na mga krimen sa pulitika, ngunit walang aplikasyon ( sa loob ng mga legal na limitasyon) ng sinuman sa mga bilanggong pulitikal sa panahong iyon.

Dahil ito ay isang bagay sa konstitusyon na inilalagay sa tema ng mga pangunahing karapatan, walang posibilidad na mabago, dahil ito ay itinuturing na hindi nababago. sugnay ng Magna Carta.

Kasaysayan ng parusang kamatayan

Ang unang hanay ng mga nakasulat na batas na natagpuan ay binubuo ng Kodigo ni Hammurabi, na nilikha sa rehiyon ng Mesopotamia noong taon ng XVIII BC. Ang aplikasyon ng parusang kamatayan noong panahong iyon ay isinagawa ayon sa proporsyon ng krimen na ginawa ng convict at inilaan sa 30 uri ng krimen, batay sa “mata sa mata, ngipin sa ngipin”.

Noong 621 B.C. ang Draconian Code of Athens ay itinatag, kung saan ang lahat ng mga kriminal ay hinatulan ng kamatayan. Nangyari ito dahil isinasaalang-alang ng mambabatas na si Drácon na walang uri ng krimen ang nararapat tumanggap ng kapatawaran. Gayunpaman, ang ganitong uri ng parusa ay nagsimulang ilapat lamang sa mga mamamatay-tao pagkatapos ng repormang ginawa ng kanyang kahalili.

Noong unang bahagi ng 452 BC. ang unang hanay ng mga batas ay lumitaw sa Roma, na ginamit ang pagpapatupad upangparusahan ang mga kriminal, gayundin ang pagpapahintulot sa mga kaso ng maling patotoo at pagpatay sa mga bata na ipinanganak na may ilang uri ng deformity (kung saan ang ama ang namamahala sa pagsasagawa ng hatol).

Noong Middle Ages, Ang mga kababaihan na itinuturing na banta sa mga doktrinang itinatag ng Simbahang Katoliko ay dumanas ng pag-uusig. Pagkatapos ay hinatulan ang mga suspek, at maaaring magdusa ng parusang kamatayan, na maaaring sa pamamagitan ng pagsunog sa istaka, isang kaganapan na ginanap sa isang pampublikong liwasan upang masundan ng populasyon. Sa mga taong inakusahan ng mga erehe, mayroong mga siyentipiko at practitioner ng ibang mga relihiyon.

Ang guillotine ay lumitaw sa France, na itinuturing na isang "mas makatao" na paraan upang pugutan ng ulo ang mga kriminal. Ito ay ginamit nang husto sa Rebolusyong Pranses. Ang electric chair, na ginagamit pa rin sa USA ngayon, ay nagiging sanhi ng paglabas ng nasasakdal na 2,000 volts.

Pangkalahatang-ideya ng death penalty sa mundo

Ang parusang kamatayan ay ginagawa pa rin sa ilang bansa (mas tiyak 58 bansa) bagaman hindi ito tinatanggap ng maraming organisasyon ng karapatang pantao. Bagama't mahirap sukatin ang bilang ng mga taong nakatanggap ng hatol na ito, ipinahihiwatig ng data na humigit-kumulang 1000 convict ang dumanas ng sentensiya na ito noong 2016 sa 23 bansa.

Kabilang sa mga bansang nagpapatupad pa rin ng death penalty ay ang Pakistan, Iran, Iraq , Saudi Arabia atTsina. Sa Estados Unidos, ang bawat isa sa 50 Estado na bumubuo sa bansa ay may pananagutan para sa sarili nitong mga batas at, dahil dito, ang parusang kamatayan ay isinasagawa sa 29 na Estado.

Ang mga dahilan na humantong sa isang kriminal sa pangungusap Ang mga rate ng kamatayan ay nag-iiba-iba sa bawat bansa, na ang pinakakaraniwang krimen ay ang mga nauugnay sa droga, panggagahasa, pagkidnap, pagtataksil, espiya, terorismo o kalapastanganan. Ang mga uri ng parusang kamatayan sa mundo ay kinabibilangan ng pagbaril, pagbato, pagbibigti o paglalagay ng lethal injection sa convict. Ilang siglo na ang nakalilipas, ang parusang kamatayan ay isinagawa nang dahan-dahan, pahirap at may intensyong maging masakit para sa mga nahatulan, na kasama pa nga ang pagyurak ng mga elepante.

Karamihan sa mga kamakailang sentensiya ng kamatayan ay naganap sa China, na may Ang Iran sa ikalawang puwesto, sinundan ng Saudi Arabia at Pakistan. Noong 2016, humigit-kumulang 18,000 katao ang nasa death row, isang bilang na mas mababa ng 37% kaysa noong 2015.

Ang United States ay ang tanging bansa sa Americas na nagsagawa ng aplikasyon ng death penalty bilang anyo ng parusa. Sa Middle East, bumababa ang bilang ng mga taong nasa death row nitong mga nakaraang taon.

Gayunpaman, sa Nigeria, dumoble ang bilang ng mga nahatulang parusang kamatayan mula 2015 hanggang 2016. Ang panganib ng mga taong mapatay kahit na they are innocent is great, since kalahati ng mga acquittals naay naitala sa buong mundo noong 2016 ay naganap sa bansang ito.

Ayon sa mga eksperto sa larangan at data mula sa pagsasaliksik na isinagawa tungkol sa parusang kamatayan, ang mga bansa kung saan inilapat ang hatol ay hindi nagpapakita ng pagbawas sa antas ng krimen . Ayon pa rin sa mga eksperto, ang aplikasyon nito ay hindi katimbang na nakakaapekto sa mga mahihirap at mga taong kabilang sa mga grupong marginalized, bilang karagdagan sa pagiging mas malaki sa mga etniko at relihiyong minorya.

Pananaliksik sa mga taong pabor at laban sa death penalty death sa Brazil

Ang isang survey na isinagawa ng DataFolha noong 2014 ay nagpakita na 43% ng mga Brazilian ay pabor at 52% ay laban sa aplikasyon ng parusang kamatayan. Ang buod ng pananaliksik sa mga argumentong ginamit ng mga taong nagpahayag ng kanilang sarili para sa o laban ay nagsiwalat na ang mga pabor sa ganitong uri ng parusa ay naniniwala na ang karahasan sa bansa ay mababawasan, bilang karagdagan sa pagpigil sa pagbabalik ng mga kriminal sa lipunan at bawasan ang mga gastusin sa pagsasakatuparan ng rehabilitasyon ng mga bilanggo.

Ang argumentong ito ay sinusuportahan ng mga taong ito batay sa balangkas ng Brazilian penitentiary system, kung saan 78% ng mga indibidwal na bumalik sa lipunan ay gumagawa ng mga krimen muli.

Ginamit ng mga taong tutol ang argumento na ilalapat ang parusang ito sa Brazil nang hindi gumagamit ng tunay na makatwirang pagganyak, ngunit para lamang samotibo ng paghihiganti. Bilang karagdagan, may mga naniniwala na ang pinakamahusay na solusyon para sa mga kriminal na hindi bumalik sa mga lansangan ay ang aplikasyon ng habambuhay na pagkakakulong, na isang hindi gaanong matinding hakbang.

Ang isa pang negatibong punto na ipinakita tungkol sa gawaing ito ay maging mga posibilidad na pagkakamali o ginagamit bilang kasangkapan ng pang-aapi, bilang karagdagan sa pagpapataw ng parusang ito sa mga taong na-diagnose na may kapansanan sa pag-iisip at intelektwal.

Mga argumento para sa at laban sa parusang kamatayan

Mayroong ilang mga argumento na nagbibigay-katwiran at gayundin ang mga tumutuligsa sa parusang kamatayan, na sumasalungat sa moral na mga katanungan ng tao. Tingnan ang mga pangunahing argumento:

Mga argumentong pabor sa parusang kamatayan

Kabilang sa mga argumentong pabor na ginagamit ng mga taong nagtatanggol sa parusang kamatayan ay ang panganib na idudulot ng mga indibidwal na gumawa ng mga krimen sa lipunan . Ito ay gagamitin bilang isang "sandata" laban sa mga delingkuwente upang pigilan ang mga hinaharap na krimen, pangunahin ng mga kriminal na itinuturing na lubhang mapanganib.

Mga argumento laban sa parusang kamatayan

Isa sa mga argumento laban sa parusang kamatayan ito ay hinihimok ng relihiyon at espirituwal na mga prinsipyo. Ito ay dahil, ayon sa karamihan ng mga relihiyon, ang mga taong nakagawa ng krimen ay maaaring magsisi sa isang punto ng kanilang buhay at magkaroon ng pagbabago ng saloobin, na kinabibilangan din ng mga kriminal na itinuturing na hindi na mababawi.

Isa pang kadahilanan na dinAng argumentong ito ay nagsasangkot ng kapangyarihan ng Diyos, na itinuturing ng mga tagasunod ng Kristiyanismo bilang ang tanging makapagpapasiya kung sino ang dapat mabuhay o mamatay.

Ang isa pang argumento ay batay sa moralidad , dahil ang pagpukaw ng mga kamatayan sa kapinsalaan ng iba pang pagkamatay upang manaig sa soberanya at katatagan ng isang Estado ay ginagawang estadistika lamang ang paggamit ng tao.

Sa karagdagan, ang mga taong laban sa parusang kamatayan ay nagpapatunay na ito ay batay sa isang lihim na paraan upang gumamit ng paghihiganti, kaya isang kasuklam-suklam na saloobin, hindi nagdudulot ng kaaliwan sa mga miyembro ng pamilya o sa biktima.

Tingnan din ang:

• Kahulugan ng Moral Values
• Kahulugan ng Moral
• Kahulugan ng Lipunan
• Kahulugan ng Social Inequality
• Kahulugan ng Ethnocentrism
• Kahulugan ng Kolonisasyon
• Kahulugan ng Medieval Philosophy