من فکر می کنم، پس من هستم عبارتی از فیلسوف فرانسوی رنه دکارت است . شکل لاتین آن به صورت Cogito، ergo sum ترجمه شده است، اما نوشته اصلی آن به زبان فرانسوی است: Je pense, donc je suis ، موجود در کتاب دکارت "گفتمان در مورد روش"، 1637 .

در واقع، تحت اللفظی ترین ترجمه عبارت اصلی "من فکر می کنم، پس هستم" خواهد بود.

معنای "من فکر می کنم، پس هستم" سنگ بنای دیدگاه روشنگری، زیرا او عقل انسانی را تنها شکل وجود قرار داد .

رنه دکارت را بنیانگذار فلسفه مدرن می دانند.

این عبارت زمانی به وجود آمد که دکارت سعی داشت روش شناسی را برای توضیح اینکه «دانش واقعی» چیست، ترسیم کند. تفکر فیلسوف از شک مطلق سرچشمه می گرفت، زیرا او می خواست به معرفت مطلق، بی چون و چرا و انکار ناپذیر برسد.

اما برای آن لازم بود در هر چیزی که از قبل ثابت شده بود شک کرد.

A تنها چیزی که دکارت نمی‌توانست در آن شک کند، شک خود و در نتیجه اندیشه‌اش بود.

از اینجا بود که «من فکر می‌کنم، پس هستم». اگر فردی در همه چیز شک کند، اندیشه او وجود دارد و اگر وجود داشته باشد، فرد نیز وجود دارد.

جمله «من فکر می کنم، پس هستم» هسته اصلی اندیشه فلسفی و روش او در کل است. فیلسوف از طریق کتاب «گفتمانی درباره روش» به شک هذلولی می پردازد.شک در همه چیز، عدم پذیرش هیچ حقیقتی.

در مراقبه های دکارت می توان دریافت که جاه طلبی او یافتن حقیقت و استقرار دانش بر پایه های محکم است.

برای انجام این کار، آیا لازم است او هر چیزی را که باعث شک و تردید در همه چیز می شود، رد کند.

آنچه به حواس ارائه می شود می تواند باعث شک شود، بالاخره حواس اغلب می تواند فرد را فریب دهد. به همین ترتیب، نمی توان به رویاها اعتماد کرد، زیرا آنها بر اساس چیزهای واقعی نیستند.

علاوه بر این، حتی یک علم "دقیق" مانند پارادایم های ریاضی نیز کنار گذاشته می شود: فرد باید تمام آنچه را که قبلاً ظاهر می شود انکار کند. دکارت با شک به همه چیز نمی تواند این واقعیت را که شک وجود دارد رد کند. از آنجایی که شک از پرسش او ناشی می شود، فیلسوف فرض می کند که اولین حقیقت این است که «من فکر می کنم، پس هستم». 7> روش دکارتی

در اواسط قرن هفدهم، پیوند محکمی بین فلسفه و علوم وجود داشت.

هیچ روش علمی و اندیشه مشخصی وجود نداشت. فلسفی چیزی بود که بر قواعد تشخیص جامعه و همه پدیده های آن حاکم بود.

هنگامی که مکتب فکری یا پیشنهادی فلسفی جدیدی پدید آمد، راه شناخت جهان و حتی خود علمهمچنین تغییر کرد.

حقایق مطلق به سرعت "جایگزین" شدند، که بسیار آزاردهنده دکارت بود.

هدف او - رسیدن به حقیقت مطلق، جایی که قابل اعتراض نبود - به عنوان یک ستون تبدیل شد. از روش دکارتی، که توسط شک پشتیبانی می‌شود.

چنین روشی شروع به نادرستی در نظر گرفتن هر چیزی می‌کند که می‌توان در آن شک کرد. اندیشه فیلسوف در نهایت منجر به تقسیم بین فلسفه سنتی ارسطویی و قرون وسطی شد که راه را برای روش علمی و فلسفه مدرن تسهیل کرد.