Mobilitas bandar merujuk kepada atribut yang berkaitan dengan bandar yang menetapkan kemudahan untuk memindahkan orang dan barangan di ruang bandar.

Dalam erti kata lain, jika terdapat mobiliti bandar, orang ramai boleh bergerak antara kawasan perbandaran atau bandar yang berbeza .

Anjakan berlaku melalui kenderaan, jalan raya dan semua infrastruktur sedia ada, seperti kaki lima, contohnya, yang membolehkan pergerakan harian.

Dalam kes ini, adalah salah untuk mengatakan bahawa mobiliti bandar hanyalah pengangkutan bandar, tetapi set perkhidmatan dan cara memindahkan orang dan barang. Difahamkan bahawa kawasan yang membangun memerlukan cara dan infrastruktur yang mencukupi untuk anjakan yang mencukupi berlaku di lokasi tersebut.

Oleh itu, mobiliti bandar mengatur penggunaan dan menduduki bandar dengan cara terbaik untuk menjamin akses orang ramai dan barangan ke bandar, seperti sekolah, hospital, dataran, dan lain-lain.

Namun, keupayaan penduduk untuk datang dan pergi sejak beberapa tahun kebelakangan ini telah menjadi masalah, terutamanya dengan jumlah kereta sedia ada di pusat bandar besar dan metropolis, yang memudaratkan kualiti hidup semua orang.

Sesak lalu lintas bermasalah dan lebihan penduduk – yang menyebabkan “ bengkak di jalan raya ” – menghalang pergerakan bendalir di bandar .

Orang yang mempunyaikurang upaya fizikal, secara amnya, adalah yang paling menderita dan membuang lebih banyak masa perjalanan di bandar.

Dalam kes ini, mobiliti bandar di bandar perlu mengikut dasar kebolehcapaian yang boleh memikirkan semula pembinaan infrastruktur yang menjadikan anjakan kategori individu ini cair.

Penyelesaian perlu yang telah diterima pakai ialah pembinaan kaki lima yang selesa dan rata yang tidak membawa halangan atau lubang, selain tanda di jalanan untuk orang cacat penglihatan.

Pegangan tangan dan alternatif lain dialu-alukan untuk membolehkan pergerakan orang kurang upaya selamat.

Mobilitas bandar di Brazil

Perbandaran di Brazil bermula pada penghujung abad ke-19 dengan kedatangan perindustrian.

Penyatuannya berlaku pada tahun 1930-an, tetapi hanya pada pertengahan abad ke-20 barulah pembandaran benar-benar berlaku. diperkukuh kerana kepada automasi mekanikal aktiviti pengeluaran di persekitaran luar bandar, yang menyebabkan penghijrahan bandar berlaku.

Dengan banyak masalah mobiliti bandar, Brazil merupakan salah satu negara yang paling perlu mengalami perubahan, walaupun ia sukar untuk membuat rancangan baharu, kerana ia berdasarkan model lebuh raya, iaitu pelaburan yang bertujuan untuk mengembangkan dan menambah baik lebuh raya.

Malangnya, mobiliti bandar dalam kebanyakan kesbandar-bandar Brazil mengalami krisis, dengan pengangkutan awam yang tidak berkualiti yang secara langsung menjejaskan kualiti hidup penduduk.

Perlu diingat bahawa kepekatan kenderaan yang tinggi membimbangkan meningkatkan pencemaran alam sekitar.

Mobilitas bandar lestari

Konsep mobiliti bandar lestari muncul sebagai pilihan yang bertujuan untuk mengurangkan kesan yang disebabkan oleh pengurusan bandar yang lemah dalam menyediakan pengangkutan yang selamat dan selesa untuk rakyat.

Fakta lestari dikaitkan dengan tindakan yang boleh memudahkan perjalanan, mengurangkan kesan alam sekitar (disebabkan oleh bahan api fosil) dan mengoptimumkan kehidupan orang ramai.

Salah satu cadangan yang timbul apabila bercakap tentang mobiliti bandar yang mampan ialah pengangkutan sistem rel, iaitu, dengan pelaksanaan atau pengukuhan kereta api bawah tanah, kereta api, kereta kabel, trem elektrik, dll.

Satu lagi insentif penting ialah penggunaan pengangkutan alternatif yang tidak mencemarkan alam sekitar, begitu juga dengan kes dengan basikal. Sejak itu, kerajaan perlu melabur dalam pembinaan lorong basikal dan laluan basikal untuk ini berlaku.

Dan, tanpa lupa, adalah penting untuk melabur dalam meningkatkan mobiliti pejalan kaki, merancang selamat, kaki lima rata, tanpa lubang dan itu tidak membawa halangan berbahaya.

Lihat juga:

• Maksud Rangkaian Bandar