En ĉi tiu artikolo, ni parolos pri interesa koncepto ligita al la menso kaj konduto de homoj, kiu estas la id . Ĝi okupas gravan spacon en la psikanaliza penso, precipe en la pionira verko ellaborita de la aŭstra kuracisto Sigmund Freud, la patro de psikanalizo.

Kio estas id

A La vorto id havas sian originon en la samnoma latina pronomo, pli-malpli ekvivalenta al “ĉi”. Kune kun ego kaj superego , la id estas unu el la komponantoj de la triparta modelo de la homa personeco kreita de Freud.

La id, laŭ Freud, respondas al instinktoj, deziroj kaj impulsoj. Agresemaj impulsoj, seksa deziro kaj fizikaj bezonoj estas inter la komponantoj de la id.

La id en psikanalizo

Laŭ Freud, la id estas la sola el la id. tri komponantoj de la personeco naskiĝonta kun la individuo kaj povas enhavi kontraŭdirajn impulsojn.

Kvankam ĝia funkciado estas senkonscia, la id provizas energion por ke la konscia mensa vivo povu daŭre disvolviĝi. Ĝi povas manifestiĝi en langoglitoj, en arto, kaj en aliaj malpli raciaj aspektoj de ekzisto. Libera asocio de ideoj kaj sonĝa analizo estas iloj, kiuj povas esti utilaj por studi la identigon de homo.

Kvankam ĝi estis kritikita de kelkaj nuntempaj psikanalizistoj, kiuj konsideras ĝin simplisma, la freŭda koncepto de id daŭre estas utila por direkti.atenton al la instinktoj kaj impulsoj kiuj estas parto de la homa personeco kaj helpas direkti ilian konduton.

Diferenco inter egoo, superegoo kaj id

Ni nun vidos kelkajn diferencoj inter la tri komponantoj kiujn Freud identigis en la homa personeco.

Kiel supre dirite, la id, koncernanta la tujan kontentigon de deziroj kaj impulsoj, ignoras la realon kaj aperas antaŭ la aliaj komponantoj de la personeco, kiu, dum la homo kreskas, ĝi disvolviĝas, kio ebligas pli ekvilibran interagon kun la mondo ĝenerale kaj kun aliaj homoj.

La egoo, ekzemple, ekestas por kontroli la postulojn de la nereala idaro do konformas ilin. al realeco kaj malhelpi ilin havi katastrofajn sekvojn por la individuo. La agado de la egoo permesas, ekzemple, la prokraston de kontentigo kaj la serĉon de efikaj manieroj por atingi la celojn.

La superegoo estas la komponanto de la personeco, kiu enhavas la valorojn kaj kulturajn regulojn kiuj estis. asimilita kaj internigita de la persono kaj provas direkti la egoon por ke ĝi konformiĝu al tiuj. Ni ne naskiĝas kun ĝi, sed ni disvolvas ĝin per nia sperto en socio kaj interagado kun patrofiguroj, kiel gepatroj, instruistoj kaj aliaj aŭtoritatuloj.

Respondeca pri la konceptoj de homoj pri bono kaj malbono, la superegoo inkluzivas. kion ni kutime nomas konscienco, kiujuĝas konduton kaj kritikas la foriron de internigitaj valoroj en la praktiko. Pro siaj trajtoj kaj funkcio ĝi ofte kontraŭas la postulojn de la id.

Dum la id estas tute senkonscia, la egoo kaj superegoo estas parte konsciaj kaj parte senkonsciaj. La egoo provas akordigi la postulojn de la id, la moralajn postulojn de la superegoo kaj la limigojn truditaj de la realo en kiu la individuo estas enmetita.

Laŭ psikanalizo, la konflikto inter konsciaj kaj nekonsciaj enhavoj de la menso povas kaŭzi perturbojn kaj mensajn problemojn, kiel ekzemple angoro kaj neŭrozo.

Estas grave emfazi, ke id, egoo kaj superegoo estas partoj de la personeco, ne de la cerbo. Ili ne havas fizikan ekziston.

Origino de la nomoj egoo, superegoo kaj id

Ĉu vi konas la originon de la nomoj de la personeckomponentoj? Ni jam klarigis, ke “id” estas latina pronomo, pli-malpli ekvivalenta al nia “tio”. "Egoo" estas "mi" en la latina. Ĝi aperas, ekzemple, en la parolado “Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor” (“Eĉ se ĉiuj skandaliĝos en vi, mi neniam skandalos”), dirita de Petro al Kristo en la Vulgato, a fama traduko de la Biblio por la latina produktita fine de la kvara jarcento.

La nomoj ego, superego kaj id estis kreitaj de la brita psikanalizisto James Beaumont Strachey, unu el la tradukistoj de la verko de Freud en la anglan.Strachey uzis la menciitajn latinajn formojn por nomi la konceptojn kiujn Freud nomis, respektive, "das Ich", "das Über-Ich" kaj "das Es". Memoru, ke en la germana, substantivoj kaj plej multaj substantivaj vortoj havas la unuan literon majuskle.

“Das Ich” signifas “la mi” en la germana. Estas fama la frazo "Ich bin ein Berliner" ("Mi estas berlinano"), kiun usona prezidento John Kennedy diris solidare kun la berlinanoj en parolado, kiam li vizitis la okcidentan parton de la germana, kapitalisma urbo, apartigita de la orienta parto. , socialisto, por la Berlina muro. “Das Über-Ich” estus io kiel “supera memo”.

“Das Es” estus io kiel “la ĝi”, ĉar “es” estas la pronomo, kiu estas aplikata en la germana al substantivoj kiuj akceptas. neŭtra artikolo “das” (“er” kaj “sie” estas la pronomoj uzataj por substantivoj, kiuj akceptas, respektive, la viran artikolon “der” kaj la inan artikolon “die”). Freud adoptis la nomadon "das Es" el la laboro de la germana kuracisto Georg Groddeck, kvankam lia difino estas diferenca de tiu de Freud. Dum la unuaj vidis la egoon kiel etendon de la id, la dua prezentis id kaj ego kiel apartajn sistemojn.

Konkludo

Kvankam ĉiuj homoj, eĉ la plej psikologie; sana, havas neraciajn impulsojn kaj senkonsciajn instigojn en la id, necesas, ke la ago de ĉi tiu estu ekvilibrigita per la agado de la egoo kaj la superegoo, tiel ke laindividuo povas interagi kontentige kaj morale kun sia medio kaj kun la homoj kun kiuj li vivas.

Psikoanalizo, disvolvinte ilojn kiel la libera asocio de ideoj por kompreni la senkonscian enhavon de la menso kaj rekoni por kio la manifestiĝoj. estas de malkonsentoj inter la malsamaj komponantoj de la personeco, ĝi provas helpi la individuon kompreni kaj ekvilibrigi la postulojn kaj bezonojn de la malsamaj aspektoj de sia mensa aparato.