Σε αυτό το άρθρο, θα μιλήσουμε για μια ενδιαφέρουσα έννοια που συνδέεται με το μυαλό και τις συμπεριφορές των ανθρώπων, η οποία είναι η id Κατέχει σημαντική θέση στην ψυχαναλυτική σκέψη, ιδίως στο θεμελιώδες έργο που ανέπτυξε ο Αυστριακός γιατρός Ζίγκμουντ Φρόιντ, ο πατέρας της ψυχανάλυσης.

Τι είναι το id

Η λέξη id έχει την προέλευσή της από την ομώνυμη λατινική αντωνυμία, που αντιστοιχεί περίπου στο "αυτό". Μαζί με την ego e υπερεγώ Το id είναι ένα από τα συστατικά του τριμερούς μοντέλου της ανθρώπινης προσωπικότητας που δημιούργησε ο Φρόιντ.

Το id, σύμφωνα με τον Freud, αντιστοιχεί στα ένστικτα, τις επιθυμίες και τις παρορμήσεις. Οι επιθετικές παρορμήσεις, η σεξουαλική επιθυμία και οι σωματικές ανάγκες είναι μεταξύ των συστατικών του id.

Το είδωλο στην ψυχανάλυση

Σύμφωνα με τον Φρόυντ, το id είναι το μόνο από τα τρία συστατικά της προσωπικότητας που γεννιέται με το άτομο και μπορεί να κρύβει αντιφατικές παρορμήσεις.

Αν και η λειτουργία του είναι ασυνείδητη, το id παρέχει ενέργεια ώστε να μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται η συνειδητή νοητική ζωή. Μπορεί να εκδηλωθεί σε γλωσσικά κενά, στην τέχνη και σε άλλες λιγότερο ορθολογικές πτυχές της ύπαρξης. Ο ελεύθερος συνειρμός ιδεών και η ανάλυση των ονείρων είναι εργαλεία που μπορούν να φανούν χρήσιμα για τη μελέτη του id ενός ατόμου.

Αν και στόχος κριτικής από ορισμένους σύγχρονους ψυχαναλυτές, οι οποίοι τη θεωρούν απλοϊκή, η φροϋδική έννοια του id εξακολουθεί να είναι χρήσιμη για να κατευθύνει την προσοχή στα ένστικτα και τις παρορμήσεις που αποτελούν μέρος της ανθρώπινης προσωπικότητας και συμβάλλουν στην καθοδήγηση των συμπεριφορών της.

Διαφορά μεταξύ του εγώ, του υπερεγώ και του id

Θα δούμε τώρα κάποιες διαφορές μεταξύ των τριών συστατικών που εντόπισε ο Φρόιντ στην ανθρώπινη προσωπικότητα.

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, το id, που ασχολείται με την άμεση ικανοποίηση των επιθυμιών και των παρορμήσεων, αγνοεί την πραγματικότητα και αναδύεται πριν από τα άλλα συστατικά της προσωπικότητας, τα οποία, καθώς το άτομο μεγαλώνει, αναπτύσσονται, επιτρέποντας μια πιο ισορροπημένη αλληλεπίδραση με τον κόσμο γενικά και με τους άλλους ανθρώπους.

Το εγώ, για παράδειγμα, αναδύεται για να ελέγχει τις απαιτήσεις του μηδενικού ρεαλιστικού είδωλου, προκειμένου να τις προσαρμόσει στην πραγματικότητα και να τις αποτρέψει από το να έχουν καταστροφικές συνέπειες για το άτομο. Οι ενέργειες του εγώ επιτρέπουν, για παράδειγμα, την αναβολή της ικανοποίησης και την αναζήτηση αποτελεσματικών τρόπων για την επίτευξη των στόχων.

Το υπερεγώ είναι το συστατικό της προσωπικότητας που περιέχει τις πολιτισμικές αξίες και τους κανόνες που έχει αφομοιώσει και εσωτερικεύσει το άτομο και προσπαθεί να κατευθύνει το εγώ ώστε να συμμορφώνεται με αυτές. Δεν γεννιόμαστε με αυτό, αλλά το αναπτύσσουμε μέσα από τη ζωή μας στην κοινωνία και την αλληλεπίδραση με πατρικές φιγούρες όπως οι γονείς, οι δάσκαλοι και άλλα πρόσωπα εξουσίας.

Υπεύθυνο για τις αντιλήψεις των ανθρώπων για το σωστό και το λάθος, το υπερεγώ περιλαμβάνει αυτό που συνήθως αποκαλούμε συνείδηση, η οποία κρίνει τη συμπεριφορά και επικρίνει την απόκλιση στην πρακτική των εσωτερικευμένων αξιών. Λόγω των χαρακτηριστικών και της λειτουργίας του, συχνά αντιτίθεται στις απαιτήσεις του id.

Ενώ το id είναι εντελώς ασυνείδητο, το εγώ και το υπερεγώ είναι εν μέρει συνειδητά και εν μέρει ασυνείδητα. Το εγώ προσπαθεί να συμβιβάσει τις απαιτήσεις του id, τις ηθικές απαιτήσεις του υπερεγώ και τους περιορισμούς που επιβάλλει η πραγματικότητα στην οποία εντάσσεται το άτομο.

Σύμφωνα με την ψυχανάλυση, η σύγκρουση μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου περιεχομένου του νου μπορεί να προκαλέσει ψυχικές διαταραχές και προβλήματα, όπως για παράδειγμα άγχος και νεύρωση.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το είδωλο, το εγώ και το υπερεγώ είναι μέρη της προσωπικότητας και όχι του εγκεφάλου. Δεν έχουν φυσική ύπαρξη.

Προέλευση των ονομάτων Εγώ, Υπερεγώ και Ιδιο

Γνωρίζετε την προέλευση των ονομάτων των συστατικών της προσωπικότητας; Έχουμε ήδη εξηγήσει ότι το "id" είναι μια λατινική αντωνυμία, λίγο-πολύ αντίστοιχη με το δικό μας "it". Το "Ego" είναι λατινικό για το "εγώ". Εμφανίζεται, για παράδειγμα, στη ρήση "Et si omnes scandalizati fuerint in te, ego numquam scandalizabor" ("Αν και όλοι σκανδαλίζονται σε σένα, εγώ δεν θα σκανδαλιστώ ποτέ"), που είπε ο Πέτρος στον Χριστό στη Βουλγάτα, τη διάσημη μετάφραση τουΛατινική Βίβλος που δημιουργήθηκε στα τέλη του 4ου αιώνα.

Τα ονόματα εγώ, υπερεγώ και id επινοήθηκαν από τον Βρετανό ψυχαναλυτή James Beaumont Strachey, έναν από τους μεταφραστές του έργου του Freud στα αγγλικά. Ο Strachey χρησιμοποίησε τους λατινικούς τύπους που αναφέρθηκαν για να ονομάσει τις έννοιες που ο Freud ονόμασε, αντίστοιχα, "das Ich", "das Über-Ich" και "das Es". Θυμηθείτε ότι στα γερμανικά, τα ουσιαστικά και οι περισσότερες ουσιαστικές λέξεις έχουν το πρώτο γράμμαγραμμένο με κεφαλαία γράμματα.

"Das Ich" σημαίνει "ο εαυτός" στα γερμανικά. Διάσημη είναι η φράση "Ich bin ein Berliner" ("Είμαι ένας Βερολινέζος"), την οποία ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι είπε σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους κατοίκους του Βερολίνου σε μια ομιλία του όταν επισκέφθηκε το δυτικό τμήμα της καπιταλιστικής γερμανικής πόλης, που χωριζόταν από το ανατολικό, σοσιαλιστικό τμήμα με το Τείχος του Βερολίνου. "Das Über-Ich" θα ήταν κάτι σαν "ανώτερος εαυτός".

Το "Das Es" θα ήταν κάτι σαν "το αυτό", καθώς το "es" είναι η αντωνυμία που χρησιμοποιείται στα γερμανικά για τα ουσιαστικά που δέχονται το ουδέτερο άρθρο "das" ("er" και "sie" είναι οι αντωνυμίες που χρησιμοποιούνται για τα ουσιαστικά που δέχονται, αντίστοιχα, το αρσενικό άρθρο "der" και το θηλυκό άρθρο "die"). Ο Φρόυντ υιοθέτησε την ονομασία "das Es" από το έργο του Γερμανού γιατρού Georg Groddeck, αν και ο ορισμός του διαφέρει από αυτόν του Φρόυντ.Ενώ οι πρώτοι θεωρούσαν το εγώ ως προέκταση του id, οι δεύτεροι παρουσίαζαν το id και το ego ως διακριτά συστήματα.

Συμπέρασμα

Αν και όλοι οι άνθρωποι, ακόμη και οι πιο υγιείς ψυχολογικά, έχουν παράλογες παρορμήσεις και ασυνείδητα κίνητρα στο id, είναι απαραίτητο η δράση του να εξισορροπείται από τη δράση του εγώ και του υπερεγώ, ώστε το άτομο να μπορεί να αλληλεπιδρά ικανοποιητικά και ηθικά με το περιβάλλον του και με τους ανθρώπους με τους οποίους ζει.

Η ψυχανάλυση, έχοντας αναπτύξει εργαλεία όπως ο ελεύθερος συνειρμός ιδεών για την κατανόηση του ασυνείδητου περιεχομένου του νου και για την αναγνώριση των εκδηλώσεων των διαφωνιών μεταξύ των διαφόρων συνιστωσών της προσωπικότητας, προσπαθεί να βοηθήσει το άτομο να κατανοήσει και να εξισορροπήσει τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των διαφόρων πτυχών του νοητικού του μηχανισμού.