Kio estas Estetiko?

Estetiko estas termino devena el la greka lingvo, pli specife el la vorto aisthésis ; havas la signifon de la ago percepti, rimarki. Ĝi estas branĉo de filozofio nomita filozofio de arto kiu studas la esencon de beleco aŭ kio estas bela, ĉu natura aŭ arta, kaj la bazon de arto. Estetiko studas ankaŭ la senton, ke belaj aferoj havigas aŭ vekas ene de ĉiu homo.

Inter la signifoj de estetiko kiel scienco, ekzistas ankaŭ tiu ligita al la foresto de beleco, al tio, kio estas malbela.

Ĉar la termino estetiko traktas malsamajn konceptojn de beleco, inkluzive de ekstera beleco, ĝi estas konstante uzata de klinikoj, kiuj specialiĝas pri fizikaj transformoj, la tiel nomataj estetikaj klinikoj, kie servoj kiel manikuroj, pedikuroj, tondado, ŝminko kaj aliaj. estas ofertitaj .

Estetiko en la antikveco

En la antikveco, estetiko estis parto de la studoj kaj instruoj de etiko kaj logiko. Multaj filozofoj okupiĝis pri la diskuto de diversaj filozofiaj temoj, inter ili, estetiko. Platono kaj Aristotelo estis la filozofoj kiuj plej okupiĝis pri la studo de la beleco kaj estetiko. Inkluzive de Platono en pluraj liaj dialogoj (verkoj de sia propra aŭtoreco, en kiuj Platono skribis sian pensmanieron pri filozofio kaj kiuj hodiaŭ servas kiel bazo por multaj fakoj de la afero) esprimis sianzorgo pri la spaco kiun la belo okupas en la pensmaniero kaj agado de homoj.

Estetiko en filozofio

Unu el la tezoj defenditaj de Platono estas ke kiam homo identiĝas kun bonaĵoj, li atingas belecon; kaj estis de ĉi tiu platona penso, ke en la Mezepoko venis la ideo studi estetikon aparte de la aliaj du fakoj de filozofio al kiuj ĝi estis ligita, logiko kaj etiko, tiel emerĝante la filozofio de beleco.

Vidu ĉi tie ĉion pri la signifoj de Logiko kaj Etiko .

A priori , la signifo de estetiko estis iom malsama ol tio, kion ni havas hodiaŭ; ĝi indikis sentemon (esteziologio). Kiu enkondukis ĉi tiujn nunajn konceptojn de estetiko kiel ni konas ĝin, estis la germana filozofo Alexander Gottlieb Baumgarten; li indikis ke la scienco de beleco (estetiko) estus ĝuste la kompreno de beleco esprimita en la artoj (sensa scio), kaj la scienco kontraŭa al logiko kiu estas esprimita per kogna scio.

Poste dum la Renesanco, la estetiko reaperas sammaniere kaj kun la sama signifo, kiun apriore donis Platono, kiel la bela estaĵo animstato. Tamen, nur en la dekoka jarcento en Anglio la estetiko atingis siajn plej altajn konceptojn kaj gravecon, kiam la angloj establis la distingon inter relativa kaj tuja beleco, kaj inter lasublima kaj la bela.

En 1790, Immanuel Kant, en sia verko Criticism of Judgment, or Critique of Judgment, difinis apriore la estetikan juĝon, nomante la belon kiel “senfina celo”.

Gravas reliefigi la malkonsenton de pensoj inter la plej grandaj pensuloj de historio kaj la signifojn proponitajn de ili por la estetiko:

Sokrato – Li pensis, ke li ne kapablas difini la belecon, kiam li pripensis. estetiko .

Platono – Por li, la beleco estis absoluta kaj eterna, ne bezonante materiajn manifestiĝojn kiel arto kaj aliaj por esprimi ĝin, ĉar tiuj estus nur la imitaĵo de kio estas perfekta . La homo ne povus esprimi opinion pri io bela, ĉar la sola homa reago al tia estus pasiveco. Beleco, beleco, scio kaj amo estis nedisigeblaj en la koncepto de Platono.

Vidu ankaŭ la signifon de Mito de la Kaverno .

Aristotelo – Malgraŭ esti disĉiplo de Platono, lia pensado pri estetiko estis tute kontraŭa al tiu de lia majstro. Por li la beleco estas nek perfekta nek abstrakta, sed konkreta, kaj same kiel la homa naturo, ĝi povas pliboniĝi kaj evolui.

La signifo de Estetiko estas en la kategorio Filozofio

Vidu. ankaŭ:

• Signifo de Etiko
• Signifo de Epistemologio
• Signifo de Logiko
• Signifo de Metafiziko
• Signifo deMorala
• Signifo de Mito de la Kaverno
• Signifo de Mezepoka Filozofio
• Signifo de Vitruvia Homo
• Signifo de Historio
• Signifo de Hermeneŭtiko