Τι είναι η Αισθητική;

Αισθητική είναι ένας όρος που προέρχεται από την ελληνική γλώσσα, πιο συγκεκριμένα από τη λέξη aisthésis Είναι ένας κλάδος της φιλοσοφίας που ονομάζεται φιλοσοφία της τέχνης και μελετά την ουσία της ομορφιάς ή του ωραίου, είτε είναι φυσικό είτε καλλιτεχνικό, και τη βάση της τέχνης. Η αισθητική μελετά επίσης το συναίσθημα που προσφέρουν ή ξυπνούν τα όμορφα πράγματα σε κάθε άνθρωπο.

Ανάμεσα στις έννοιες της αισθητικής ως επιστήμης είναι και αυτή που συνδέεται με την απουσία ομορφιάς, με το άσχημο.

Καθώς ο όρος αισθητική καλύπτει διάφορες έννοιες της ομορφιάς, συμπεριλαμβανομένης της εξωτερικής ομορφιάς, χρησιμοποιείται συνεχώς από κλινικές που ειδικεύονται στις σωματικές μεταμορφώσεις, τις λεγόμενες αισθητικές κλινικές, όπου προσφέρονται υπηρεσίες όπως μανικιούρ, πεντικιούρ, κούρεμα, μακιγιάζ και άλλες.

Η αισθητική στην αρχαιότητα

Στην αρχαιότητα, η αισθητική αποτελούσε μέρος της μελέτης και της διδασκαλίας της ηθικής και της λογικής. Πολλοί φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με τη συζήτηση διαφόρων φιλοσοφικών θεμάτων, μεταξύ των οποίων και η αισθητική. Ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης ήταν οι φιλόσοφοι που ασχολήθηκαν περισσότερο με την μελέτη από το όμορφο Ακόμη και ο Πλάτων σε αρκετούς από τους διαλόγους του (έργα δικής του συγγραφής στα οποία ο Πλάτων έγραψε τον τρόπο σκέψης του για τη φιλοσοφία και τα οποία σήμερα χρησιμεύουν ως βάση για πολλούς κλάδους του χώρου) εξέφρασε την ανησυχία του για το χώρο που καταλαμβάνει η ομορφιά στον τρόπο σκέψης και δράσης των ανθρώπων.

Η αισθητική στη φιλοσοφία

Μια από τις θέσεις που υπερασπίστηκε ο Πλάτων είναι ότι όταν το άτομο ταυτίζεται με τα καλά πράγματα, επιτυγχάνει την ομορφιά- και από αυτή την πλατωνική σκέψη προέκυψε στον Μεσαίωνα η ιδέα να μελετηθεί η αισθητική ξεχωριστά από τους άλλους δύο τομείς της φιλοσοφίας με τους οποίους συνδεόταν, τη λογική και την ηθική, και έτσι προέκυψε η φιλοσοφία της ομορφιάς.

Δείτε εδώ όλα για τις έννοιες των Λογική e Δεοντολογία .

A priori Αυτός που εισήγαγε αυτές τις σημερινές έννοιες της αισθητικής όπως τις ξέρουμε ήταν ο Γερμανός φιλόσοφος Alexander Gottlieb Baumgarten- όρισε ότι η επιστήμη της ομορφιάς (αισθητική) θα ήταν ακριβώς η κατανόηση της ομορφιάς που εκφράζεται στις τέχνες (αισθητηριακή γνώση), και η επιστήμη αντίθετα με τη λογική πουεκφράζεται μέσω της γνωστικής γνώσης.

Αργότερα, κατά την Αναγέννηση, η αισθητική επανήλθε με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια σημασία που είχε δοθεί a priori από τον Πλάτωνα, όπως ότι η ομορφιά είναι μια κατάσταση του νου. Ωστόσο, μόνο τον 18ο αιώνα στην Αγγλία η αισθητική έφτασε στις υψηλότερες έννοιες και τη μεγαλύτερη σημασία της, όταν οι Άγγλοι καθιέρωσαν τη διάκριση μεταξύ σχετικής και άμεσης ομορφιάς και μεταξύ του μεγαλειώδους και του ωραίου.

Το 1790, ο Immanuel Kant στο έργο του Κριτική της κρίσης, ή Κριτική της κρίσης, όρισε το a priori της αισθητικής κρίσης, αποκαλώντας την ομορφιά "ατελείωτη τελειότητα".

Είναι σημαντικό να τονιστεί η διαφωνία των σκέψεων μεταξύ των μεγαλύτερων στοχαστών της ιστορία και τα νοήματα που προτείνουν για την αισθητική:

Σωκράτης - Θεωρούσε τον εαυτό του ανίκανο να ορίσει την ομορφιά όταν προβληματιζόταν για την αισθητική.

Πλάτωνας - Γι' αυτόν, το κάλλος ήταν απόλυτο και αιώνιο, χωρίς να χρειάζεται υλικές εκδηλώσεις όπως η τέχνη και άλλα για να το εκφράσει, γιατί αυτές θα ήταν μόνο η μίμηση του τέλειου. Ο άνθρωπος δεν μπορούσε να εκφέρει γνώμη για κάτι όμορφο, γιατί η μόνη ανθρώπινη αντίδραση μπροστά σε κάτι τέτοιο θα ήταν η παθητικότητα. Το κάλλος, το ωραίο, η γνώση και ο έρωτας ήταν αδιαχώριστα στην αντίληψη του Πλάτωνα.

Βλέπε επίσης το νόημα της Ο μύθος της σπηλιάς .

Αριστοτέλης - Γι' αυτόν, η ομορφιά δεν είναι ούτε τέλεια ούτε αφηρημένη, αλλά συγκεκριμένη, και όπως ακριβώς η ανθρώπινη φύση, μπορεί να βελτιωθεί και να εξελιχθεί.

Η έννοια της Αισθητικής είναι στην κατηγορία Φιλοσοφία

Δείτε επίσης:

• Σημασία της ηθικής
• Σημασία της επιστημολογίας
• Σημασία της Λογικής
• Σημασία της Μεταφυσικής
• Σημασία του Moral
• Σημασία του μύθου του σπηλαίου
• Σημασία της Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας
• Σημασία του Vitruvian Man
• Σημασία της Ιστορίας
• Σημασία της ερμηνευτικής