De mens is de wolf van de mens is een zeer populaire uitdrukking waarvan de oorsprong komt van Engels filosoof Thomas Hobbes .

De betekenis van Man is de wolf van de mens beschrijft dat de mens is zijn eigen ergste vijand Met andere woorden, het is een metaforische zin die aangeeft dat de mens een dier is dat in staat is om zijn eigen soort te bedreigen.

Hobbes' zin komt voor in het beroemdste boek van de auteur - Leviathan (1651) -, maar de oorsprong ervan is afkomstig van de Romeinse toneelschrijver Plautus, als onderdeel van een van zijn toneelstukken. De Latijnse vertaling is homo homini lupus .

Hobbes' Leviathan gaat in op hoe vrede onder de burgers en sociale eenheid alleen bereikt kunnen worden door een sociaal contract op te stellen dat de macht centraliseert. Deze macht heeft het absolute gezag om de samenleving te beschermen, waardoor vrede en dus een beschaafde gemeenschap ontstaat.

In het algemeen benadrukt de verklaring van Hobbes de destructieve capaciteit van menselijke wezens tegen hun eigen soortgenoten, dat wil zeggen, hij presenteert de transfiguratie van de mens als een wild dier dat in staat is barbaarsheden en wreedheden uit te voeren tegen elementen die tot zijn eigen soort worden gerekend.

Zo wordt begrepen dat de mens extreme mogelijkheden heeft voor het goede, maar ook voor het kwade, zelfs nog meer in specifieke gevallen wanneer hij zijn eigen belangen nastreeft en zich niet bekommert om anderen.

Het is daarom eenvoudig om te zien dat de zin "het doel heiligt de middelen" perfect past bij een dergelijke houding.

Uitleg van de zin De mens is de wolf van de mens

De zin "De mens is de wolf van de mens" kan worden uitgelegd, zoals is becommentarieerd, door de poging van de auteur om de mens te vergelijken met dieren en hun gedrag, ter illustratie van wat hij gelooft dat het gedrag van mensen in het algemeen is.

Voor Thomas Hobbes zorgt het individualisme van de mens er in zijn natuurlijke staat voor dat hij in conflict leeft met anderen.

Deze zin drukt dus een dergelijk conflict tussen mensen uit en laat zien dat van alle bedreigingen die een mens kan tegenkomen, de confrontatie met zijn eigen soort, dat wil zeggen met andere mensen, de grootste is.

De mens zou in essentie een uitbuiter zijn, een profiteur van de zwakkeren, die zich toe-eigent wat de ander toebehoort, zichzelf boven de ander plaatst en zorgt voor zijn individuele welzijn voordat hij aan het collectief denkt...

De meest stormachtige uitdagingen voor de mens worden veroorzaakt door de mens zelf, per slot van rekening zijn zij het die gevechten en bloedige oorlogen uitlokken en hun medemensen meestal zonder wroeging doden.

In de visie van Hobbes - die als gedachte kan worden gezien in Leviathan - moeten mensen samenleven in een samenleving die is vastgelegd in normen en regels.

Sociale contracten, zoals beschreven in het boek, zouden essentieel zijn voor het overleven van het menselijk ras, omdat de mens in de toekomst een situatie van extreme barbarij zou bereiken.