liberale staat Estado is een mannelijk zelfstandig naamwoord en verbuiging van het werkwoord "zijn" (in het deelwoord), waarvan de oorsprong komt van het Latijnse status wat "toestand, situatie" betekent.

Liberaal is een bijvoeglijk naamwoord van twee geslachten en een zelfstandig naamwoord van twee geslachten, dat is afgeleid van de term "vrij", die afkomstig is uit het Latijn liber wat "vrij" betekent.

De betekenis van liberale staat, ook wel liberale rechtsstaat genoemd, wordt beschreven als een bestuursmodel gebaseerd op liberalisme .

De liberale staat werd ontwikkeld tijdens de Verlichting, tussen de 17e en 18e eeuw.

Hierdoor werden veel (politieke en economische) theorieën ontwikkeld die pleitten voor absolute vrijheid van individuen en voor een beperking van de macht van staten om zich te bemoeien met het leven en de keuzes van hun burgers.

O liberalisme stond tegenover de controlerende en centraliserende overheid van de absolutistische staat, met als belangrijkste doelen de accumulatie van rijkdom, controle over de economie en een autoritaire relatie tussen overheid en bevolking.

Voor John Locke, die beschouwd wordt als de vader van het liberalisme, zouden regeringen slechts drie basisrechten voor mensen moeten garanderen: leven, vrijheid en eigendom.

De liberale staat wordt gekenmerkt door de valorisatie van autonomie en de bescherming van de rechten van individuen, zodat ze de vrijheid hebben om te doen wat ze willen zolang die acties de rechten van anderen niet schenden.

Economisch gezien is de liberale staat het directe resultaat van de belangen van de bourgeoisie.

Adam Smith was de belangrijkste geleerde van het economisch liberalisme, die geloofde dat de markt vrij is als deze zichzelf regelt, zonder enige staatsinmenging. Dit is het model dat tegenover de interventionistische staat staat, die gekenmerkt wordt door uitputtende controle op alle gebieden van de economie, zelfs in de privésector.

Hoe is de liberale staat ontstaan?

De liberale staat ontstond na de Franse Revolutie, die werd aangemoedigd door liberalistische ideeën geïnspireerd door het werk van John Locke.

Volgens de Engelse filosoof werden individuen geboren met het natuurlijke recht op leven en het recht op vrijheid en privébezit.

Een dergelijke opvatting leidde ertoe dat de staat niet langer kon ingrijpen in dergelijke zaken.

Voor John Locke verloopt de relatie tussen de bevolking en de overheid via een Sociaal Contract, waarbij de samenleving bepaalde rechten opgeeft zodat de staat de sociale orde kan handhaven.

Op deze manier diende het liberalisme als inspiratiebron voor dit staatsmodel dat gericht is op het garanderen van individuele vrijheden, maar tegelijkertijd de belangen van de samenleving beheerst.

Op het moment dat de absolutistische monarchie de macht verloor en de bourgeoisie de revolutie in haar macht kreeg, werden de privileges van degenen die in koninklijke families waren geboren vervangen door de macht van het kapitaal.

Als gevolg daarvan werd de burgerlijke klasse op natuurlijke wijze versterkt, omdat ze begon te profiteren van de afwezigheid van staatsinterventie en van de exploitatie van nieuwe kansen op de vrije markt.

Kenmerken van de liberale staat

De liberale staat onderscheidt zich door deze hoofdaspecten:

Individuele vrijheid

In een liberale staat hebben individuen vrijheden zonder dat de overheid zich ermee bemoeit. Ze kunnen dus elke activiteit ontplooien (politiek, economisch of sociaal op elk niveau), maar dat schendt niet de rechten van anderen.

Gelijkheid

In een liberale staat is gelijkheid een kenmerk dat verkregen wordt door respect voor elk individu en zijn of haar individualiteit.

Met andere woorden, het betekent dat alle mensen gelijk behandeld moeten worden, ongeacht hun geslacht, leeftijd, ras of religie, met oog voor hun verschillen om iedereen dezelfde kansen te bieden.

Tolerantie

Het kenmerk van tolerantie heeft te maken met de gelijkheid waarmee de overheid individuen in een liberale staat behandelt.

In dit geval wordt aangegeven dat alle individuen de mogelijkheid hebben om gehoord en gerespecteerd te worden, zelfs bij stakingen en demonstraties.

Mediavrijheid

De media opereren onpartijdig en zijn niet gebonden aan de regering van een liberale staat.

Daarom kunnen de media vrij en zonder vooringenomenheid informatie publiceren, vooral als het om politieke kwesties gaat.

Vrije markt

In de liberale staat overheerst de "onzichtbare hand van de markt", een term die de afwezigheid van overheidsinterventie in de economie aanduidt.

In deze situatie kan iedereen economische activiteiten ontplooien, terwijl de markt zelfregulerend is.

Liberale staat, sociale rechtsstaat en verzorgingsstaat

O liberale staat verwijst naar de staat die de zogenaamde eerstegeneratierechten garandeert. Deze rechten zijn individueel en negatief van aard, omdat ze vereisen dat de staat zich onthoudt.

Dergelijke rechten worden als essentieel beschouwd en worden geassocieerd met vrijheid, burgerrechten en politieke rechten.

Nu al de Sociale rechtsorde het is de staat die de rechten van de tweede generatie garandeert (die culturele, sociale en economische rechten omvatten), die uiteindelijk een efficiënte houding van de staat vragen.

O Welvaartsstaat - gebeld welvaartsstaat wordt gedefinieerd als een sociale en economische maatregel die door de overheid wordt genomen met als doel het verminderen van de sociale ongelijkheid door assistentialistisch beleid, inkomensverdeling en het leveren van basisdiensten.

neoliberale staat

Een ander bekend bestuursmodel is het neoliberalisme die wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van de staat als louter regulator van de economie, dat wil zeggen met weinig - maar bestaande - staatsinterventie.

Deze sociaaleconomische doctrine raakte gevestigd in verschillende landen tijdens de jaren 1970, vooral na de "crisis van het liberalisme", toen het gebrek aan staatsinterventie een onevenwicht veroorzaakte in de wet van vraag en aanbod, wat resulteerde in de beroemde economische crisis van 1929.

In deze crisis van 1929, die "De Grote Depressie" werd genoemd, werd aangetoond dat het gebrek aan regulering van de markt de ongebreidelde groei van de industrie veroorzaakte, wat uitmondde in de ineenstorting van de economie.

Vanuit dit neoliberalisme kreeg de staat de minimale rol om de economie te reguleren, maar altijd met respect voor de vrije markt en concurrentie.

Zie ook:

• Liberalisme
• Neoliberalisme
• Rechts en links
• Sociale ongelijkheid