Wat is empirisme?

Empirisme is een zelfstandig naamwoord dat is afgeleid van het Latijnse empiricus, wat "ervaren arts" betekent. Het Latijn bracht het woord van het Griekse empeirikós (ervaren), wat een gevolg is van empeiria (ervaring).

In zijn oorsprong was het empirisme een school in de geneeskunde die meer werkte op basis van ervaring dan op basis van theorie. Empirisme is in de filosofie een beweging die de ervaringen als uniek en dat het zijn deze ervaringen die ideeën vormen De empirisme wordt gekenmerkt door wetenschappelijke kennis, een manier om wijsheid te verwerven door waarneming, de oorsprong van ideeën, dingen waarnemen onafhankelijk van hun doelen of hun betekenissen.

Empirisme, hoewel het zijn oorsprong heeft in de geneeskunde, wordt gevormd door een epistemologische theorie, die aangeeft dat alle kennis alleen door ervaring kan komen en dus een gevolg is van de waarneming door de menselijke zintuigen. Ervaring, voor het empirisme, is degene die zowel de waarde als de oorsprong van kennis vaststelt, waardoor het beperkt blijft tot wat de persoon weet.

Empirisme is een trend die de kracht van ervaring benadrukt, met als partners in de filosofie rationalisme idealisme en historicisme, die zich specifiek bezighouden met zintuiglijke ervaring in de vorming van ideeën, waarbij deze ervaring boven het begrip van aangeboren ideeën of tradities wordt geplaatst, hoewel er rekening mee wordt gehouden dat tradities en gewoonten zijn ontstaan als gevolg van de zintuiglijke ervaringen van eerdere personages, van voorouderlijke mensen.

Als wetenschap legt het empirisme de nadruk op bewijs, aangezien bewijs kennis oplevert. Het wordt daarom bewijs als de wetenschappelijke methode waaruit hypotheses en theorieën kunnen voortkomen, die moeten worden getest door observatie van de natuurlijke wereld, in plaats van simpelweg gebaseerd te zijn op redenering, intuïtie of openbaring.

In de filosofie is het empirisme een tak die zich afzet tegen het rationalisme, omdat het kritiek heeft op metafysica en concepten als oorzaak en substantie. Voor de aanhanger van het empirisme is de menselijke geest een blanco vel papier, of een tabula rasa, waarin door ervaring indrukken worden vastgelegd. Vandaar de niet-erkenning van het bestaan van aangeboren ideeën of universele kennis. Voor JohnLocke, Francis Bacon, David Hume en John Stuart Mill, is het empirisme dat de mens moet beheersen tijdens zijn leven.

Vandaag de dag heeft het empirisme een nieuwe variant, de logisch empirisme ook bekend als neo-positivisme die werd opgericht door de Wiener Kreis, gevormd door filosofen die studenten van het empirisme waren.

Zie ook de betekenis van Positivisme .

Binnen de empiristische filosofie kunnen we drie denklijnen onderscheiden: de integrale, de gematigde en de wetenschappelijke. Voor de wetenschap wordt empirisme gebruikt als we het hebben over traditionele wetenschappelijke methoden, waarbij verdedigd wordt dat wetenschappelijke theorieën gebaseerd moeten zijn op observatie, in plaats van op intuïtie of geloof.

Empirisme en rationalisme

Het rationalisme is een tegengestelde stroming van het empirisme. Voor het rationalisme moet kennis uitgaan van de exacte wetenschappen, terwijl het empirisme meer waarde toekent aan de experimentele wetenschappen.

Volgens het rationalisme kan kennis worden bereikt door de rede en niet door de zintuigen, omdat informatie die via de zintuigen binnenkomt ons kan misleiden, afhankelijk van wie wat hoort of ziet.

Empirisme en Verlichting

O Verlichting De Verlichting, een filosofische theorie geboren in het tijdperk van de Verlichting, een periode van transformatie van sociale structuren, vooral in Europa, waarin de thema's draaiden om vrijheid en vooruitgang, met de mens als middelpunt, het grootste belang werd gegeven aan de rede, een kracht die groter was dan de kennis die via de zintuigen kwam.

Empirisme en kritiek

De filosofische stroming die bekend staat als het Criticisme stelt dat de rede onmisbaar is voor het verkrijgen van kennis en dat het niet nodig is om hiervoor de zintuigen te gebruiken.

De bedenker van de Kritiek was Imannuel Kant, die de filosofie gebruikte om een gemeenschappelijke lijn te trekken tussen Empirisme en Rationalisme. Kant stelt in zijn geschriften dat gevoel en begrip twee belangrijke vermogens zijn voor het verkrijgen van kennis, en dat de informatie die door de zintuigen wordt opgevangen door de rede moet worden gemodelleerd.

De betekenis van Empirisme is in de categorie Filosofie

Zie ook

• Betekenis van Rationalisme
• Betekenis van positivisme
• Betekenis van Verlichting
• Betekenis van Hermeneutiek
• Betekenis van Geschiedenis