O Communisme is een ideologische lijn die in het privébezit van de productiemiddelen en de verdeling van de maatschappij in sociale klassen de oorsprong van de omstandigheden van ontbering en onderdrukking identificeert bij diegenen die leven in grote delen van samenlevingen onder het kapitalistische systeem. hij pleit voor de creatie van een egalitaire samenleving die privébezit zou uitroeien zodat iedereen dezelfde rechten zou hebben.

Communistische ideeën hebben veel mensen en bewegingen geïnspireerd, maar stuitten ook op sterke weerstand. Intellectuelen, politici en mensen van allerlei pluimage hebben gedebatteerd over de positieve en negatieve kanten van het communisme. Meer recentelijk is er gedebatteerd over de vraag of het, na de val van de communistische regimes in Oost-Europa en de liberaliserende economische hervormingen in landen als China en Vietnam, mogelijk is omzeggen dat de goede dingen van het communisme als basis kunnen dienen voor een rechtvaardigere samenleving.

Wat zijn in het geval van het communisme de belangrijkste kenmerken? Om beter te begrijpen wat het communisme is, zullen we de ideeën ervan samenvatten. Van de belangrijkste kenmerken van het communisme kunnen we de volgende noemen:

Het communistische regime was tegen privébezit

Een van de belangrijkste kenmerken van het communisme en de regimes die erdoor geïnspireerd zijn, is het verzet tegen privébezit. Een van de belangrijkste punten van de communistische ideologie is het idee dat privébezit van de productiemiddelen ongelijkheid en onderdrukking in de hand werkt. De productiemiddelen zijn de instrumenten, gereedschappen, apparatuur enz. die arbeiders gebruiken bij de productie, evenals de materialen (land),grondstoffen enz. waarop ze inwerken).

Overeenkomstig hun analyse zijn communisten voorstander van het gemeenschappelijk bezit van de productiemiddelen en schaffen ze het privé-eigendom ervan af als een stap in de richting van de vermindering van sociale ongelijkheden en de afschaffing van sociale klassen.

De regimes die aan de macht kwamen, geïnspireerd door Marx' ideeën (vaak geherinterpreteerd door leiders als Lenin, Mao, Tito en anderen) in landen als het Russische Rijk (waaruit de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken zou ontstaan, die in 1991 werd opgeheven), China, Joegoslavië, Cuba, Vietnam en andere, nationaliseerden de productiemiddelen en plaatsten ze onder staatscontrole.De Chinese vlag en de Vietnamese vlag laten bijvoorbeeld vandaag de dag nog steeds een duidelijke invloed zien van het socialistische ideaal met de kleur rood, die historisch verbonden is met het socialisme.

De opkomst van communistische regimes, d.w.z. regimes die gebaseerd waren op het communistische gedachtegoed, leidde tot oppositie tussen deze landen, onder leiding van de Sovjet-Unie, en de kapitalistische landen, onder leiding van de Verenigde Staten. De periode die werd gekenmerkt door concurrentie en vijandigheid tussen het blok onder leiding van de Verenigde Staten en het blok onder leiding van de Sovjet-Unie, na de Tweede Wereldoorlog, werd genoemdKoude Oorlog.

Markante gebeurtenissen uit de Koude Oorlog zijn de bouw van de Berlijnse Muur en de Cubaanse Raketcrisis.

Na de nederlaag in de Tweede Wereldoorlog werd Duitsland bezet door de geallieerden, die de oorlog wonnen. Een deel van het land, dat later de Bondsrepubliek Duitsland werd, ook wel West-Duitsland genoemd, kwam onder westerse bezetting. Het andere deel, dat later de Duitse Democratische Republiek werd, ook wel Oost-Duitsland genoemd, werd bezet door de Sovjet-Unie.

Aan de kant die onder westerse bezetting bleef, werd het kapitalistische systeem gehandhaafd. Aan de kant die onder Sovjetbezetting bleef, werd een socialistisch regime gevestigd. De hoofdstad van het nazi-rijk, Berlijn, hoewel gelegen in het door de Sovjet-Unie bezette deel, werd ook verdeeld onder de geallieerden. Een deel van de stad werd onderdeel van West-Duitsland, onderdeel van het door de VS geleide blok, en het andere deeldeel werd van Oost-Duitsland, dat deel uitmaakte van het blok onder leiding van de Sovjet-Unie.

In 1961 bouwde het Oost-Duitse regime een muur tussen de twee delen van de stad om de uittocht van mensen, vooral geschoolde arbeiders, van de socialistische naar de kapitalistische kant van Berlijn tegen te gaan. Deze beslissing veroorzaakte spanningen tussen de twee blokken van landen.

In 1959 werd de regering van dictator Fulgencio Batista op Cuba omvergeworpen door een revolutie onder leiding van Fidel Castro. Hoewel hij zich aanvankelijk niet openlijk als socialist profileerde, kwam zijn regering dichter bij de Sovjet-Unie en nam maatregelen die de Amerikaanse regering onwelgevallig waren. In 1961 steunden de Verenigde Staten een poging van Cubaanse ballingen om het regime van Fidel Castro omver te werpen. Agenaamd de Varkensbaai invasie mislukte.

Uit angst dat de Verenigde Staten zouden proberen het Latijns-Amerikaanse land binnen te vallen om het machtsevenwicht te herstellen na de installatie van Amerikaanse kernraketten in Italië en Turkije, besloot de Sovjet-Unie kernraketten te installeren in Cuba, waar ze zich op enkele minuten afstand van Amerikaans grondgebied zouden bevinden. De Sovjet-Cubaanse manoeuvre werd ontdekt door de Amerikanen, die een verbod oplegden aan de Sovjet-Unie.zeeblokkade van Cuba.

Er wordt vaak beweerd dat de wereld nog nooit zo dicht bij een kernoorlog is geweest als tijdens de impasse over de raketten die in Cuba werden geïnstalleerd. Uiteindelijk werd een overeenkomst bereikt die de terugtrekking van de raketten uit Cuba toestond in ruil voor de terugtrekking van de Amerikaanse raketten die in Turkije en Italië waren geïnstalleerd.

Het communisme steunde het bestaan van verschillende klassen niet

sociaal

De communistische doctrine is tegen het bestaan van sociale klassen en de sociale ongelijkheid die daaruit voortvloeit. Volgens communisten zouden alle mensen dezelfde rechten moeten hebben...

Marx populariseerde in zijn Kritiek van het Gotha Programma de volgende uitdrukking: Van ieder naar zijn vermogen; aan ieder naar zijn behoeften. Volgens Marx zouden in het communisme, het stadium dat na het socialisme bereikt zou worden, mensen naar vermogen bijdragen aan de maatschappij en zouden hun behoeften door de maatschappij bevredigd worden.

De communistische doctrine gericht op het einde van het kapitalisme

Een van de principes van het communisme is het idee dat onder het kapitalisme de uitbuiting van de mens door de mens onvermijdelijk is en grote ongelijkheid en onderdrukking veroorzaakt.

Onder het kapitalisme, zo leggen communisten uit, moet de proletariër zijn arbeidskracht verkopen. Volgens de communistische doctrine eigenen de bezitters van de productiemiddelen, de bourgeoisie, zich het grootste deel van de door de proletariërs geproduceerde rijkdom toe. Bovendien hebben de hogere klassen van de economische piramide een groot vermogen om invloed uit te oefenen op de handelingen van de kapitalistische staat, die door communisten wordt gezien alseen instrument van burgerlijke overheersing.

De oplossing voor de verdedigers van de Marxisme is een revolutie die de staat grijpt en ten dienste stelt van de arbeiders, door de Dictatuur van het Proletariaat in te stellen.

Het communisme was ondergeschikt aan het socialisme

Marx voorspelde dat de mensheid, na verschillende sociale en economische organisatievormen te hebben doorlopen (slavernij, feodalisme, kapitalisme, socialisme, etc.), zou uitkomen bij het communisme, een egalitair systeem zonder staat, met een maatschappij zonder sociale klassen en met een economie gebaseerd op gemeenschappelijk eigendom van de productiemiddelen en vrije toegang tot de geproduceerde goederen.

Opdat de maatschappij het stadium van het communisme zou bereiken, zou het volgens Marx nodig zijn om een tussenstadium te doorlopen, het socialisme, dat het privé-eigendom van de productiemiddelen zou afschaffen. Aangezien de staat volgens de marxisten altijd het instrument is van de belangen van de dominante klasse tegenover de belangen van de andere klassen, zou de afschaffing van de sociale klassen het mogelijk maken om, ondercommunisme zou de staat worden afgeschaft.

Karl Marx

Nu we de samenvatting van het communisme hebben gegeven, kunnen we het hebben over degene die waarschijnlijk de belangrijkste socialistische denker is.

De Duitser Karl Marx (1818-1883) theoretiseerde over de opeenvolging van economische systemen, over de aard van het kapitalistische systeem en over de middelen om het proletariaat te bevrijden van de controle van de bourgeoisie.

Marx schreef verschillende werken waarin hij zijn ideeën verdedigde, waaronder Het Communistisch Manifest , Bijdrage aan een kritiek van de politieke economie , Kritiek op het Gotha-programma e De hoofdstad In dit laatste werk, waarvan de boeken, met uitzondering van het eerste, postuum werden gepubliceerd, probeerde Marx de grondslagen en werking van het kapitalistische systeem te verklaren, evenals de interne tegenstellingen die volgens hem zouden leiden tot de ineenstorting ervan en de vervanging door het socialisme.

Friedrich Engels

Marx' medewerker, de eveneens Duitse Friedrich Engels (1820-1895) schreef werken als De situatie van de arbeidersklasse in Groot-Brittannië e De oorsprong van het gezin, privé-eigendom en de staat Hij was ook co-auteur met Marx van Communistisch Manifest en redigeerde het tweede en derde boek van De hoofdstad die na Marx' dood werden gepubliceerd.

Naast zijn intellectuele bijdragen aan het socialisme hielp Engels, lid van een familie die textielfabrieken bezat, Marx financieel, waardoor deze laatste onderzoek kon doen en kon schrijven over De hoofdstad .

Andere beroemde communistische leiders en activisten

Naast Marx en Engels kunnen onder andere de volgende beroemde communistische leiders worden genoemd:

• Vladimir Lenin, leider van de Russische Revolutie en marxistisch theoreticus;
• Leon Trotski, een andere belangrijke marxistische theoreticus die deelnam aan de Russische Revolutie en die het Rode Leger leidde dat de jonge socialistische staat verdedigde in de Russische Burgeroorlog;
• Jozef Stalin, Lenins opvolger als Sovjetleider, stelde dat de Sovjet-Unie, gefrustreerd door het mislukken van pogingen tot revolutie in andere Europese landen, het socialisme in één land moest opbouwen, gebruikmakend van de beschikbare materiële en menselijke middelen;
• Mao Zedong, de leider van de Chinese Revolutie, die het socialisme in China vestigde, benadrukte de revolutionaire rol van de boeren;
• Fidel Castro, leider van de revolutie die dictator Fulgencio Batista ten val bracht en Cuba's politieke en economische afhankelijkheid van de Verenigde Staten doorbrak;
• Ho Chi-Minh, leider van de Vietnamese socialisten, die de macht greep in Noord-Vietnam na de nederlaag van de Franse kolonisatoren en er na de Vietnamoorlog in slaagde het land te verenigen onder een socialistisch regime.

Zie ook:

• Marxisme
• Sociologie
• Rechts en links
• Anarchisme