Czym jest język figuratywny?

Język figuratywny Język figuratywny to taki, w którym słowo lub fraza wyraża ideę za pomocą innego słowa lub frazy, wykorzystując pewne podobieństwo, które może być rzeczywiste lub wyimaginowane. Język figuratywny jest przeciwieństwem języka dosłownego, w którym słowa mają sens, który ma na celu określenie ich dokładnego i obiektywnego znaczenia.

W dokumentach naukowych i prawnych znajdujemy zwięzły i bezpośredni (dosłowny) język, który ma być tak precyzyjny, jak to tylko możliwe, aby uniknąć wszelkiego rodzaju błędnych interpretacji. W literaturze jednak język figuratywny jest bardziej powszechny, zwłaszcza w poezji.

Użycie języka figuratywnego w literaturze odnosi się do silnej zdolności do abstrakcji ze strony autora i absolutnego poddania się język poza znanymi i powszechnymi znaczeniami.

Poeta może wybrać pewną koncepcję, aby połączyć ją z ideą, w wielu przypadkach całkowicie osobistą i niekoniecznie zbieżną. Jest to kwestia użycia słowa w innym znaczeniu niż to, które reprezentuje w słowniku, aby powiązać je z ideą lub uczuciem.

Język figuratywny jest narzędziem komunikacji, które ma na celu wyrażenie w danej wypowiedzi znaczenia, które nie jest dosłowne, poprzez użycie figur mowy.

Język figuratywny jest używany do wzmocnienia znaczenia słowa, terminu lub wyrażenia poprzez nadanie większej ekspresji lub jakości artystycznej danej wypowiedzi lub dyskursu.

Kiedy nie możemy znaleźć odpowiedniego sposobu na wyrażenie emocji lub idei, użycie języka figuratywnego może być najlepszą opcją komunikacji. Co więcej, za pomocą języka figuratywnego możemy również rozszerzyć znaczenie słowa.

Kultura, pochodzenie, pochodzenie i intencje tej czy innej osoby mogą sprawić, że język figuratywny będzie przejawiał się na bardzo różne sposoby przy różnych okazjach, biorąc pod uwagę fakt, że nie ma żadnych zasad, norm ani konwencji akademickich, na których można by się oprzeć.

Tak więc zrozumienie znaczenia zdania, w którym pojawia się figura retoryczna, będzie zależeć od zdolności czytelnika lub słuchacza do jego interpretacji i sposobu, w jaki to zrobi.

Figury retoryczne występują w czterech różnych typach: figury dźwiękowe, figury konstrukcyjne, figury słowne i figury myślowe.

Kilka przykładów języka figuratywnego

Oto kilka przykładów języka figuratywnego:

"Wielki był deszcz w moich oczach" - sposób, w jaki osoba mówi, że dużo płakała, że była smutna;

"Ogród był pełen brązowych drzew" - Opisuje zalesiony ogród jesienią;

"Przeszliśmy przez rzeki krwi" - Żołnierz opisujący brutalne przejście podczas wojny;

"Roberto żyje na przekór" - Roberto jest osobą, która myśli i działa inaczej niż inni lub wbrew społecznie przyjętym normom;

"Dziś w nocy padnę jak kamień" - Oznacza to, że dziś w nocy będę spał głębokim snem lub że jestem bardzo zmęczony;

"Monika żyje w chmurach" - Monika jest roztargnioną osobą;

"Mój głód jest taki, że zjadłbym konia" - Ktoś bardzo głodny mówi o niej;

"Umarłem ze śmiechu" - Ktoś, kto znalazł coś naprawdę zabawnego;

"Mój pokój to piekarnik" - odnosi się do pomieszczenia, w którym jest bardzo gorąco;

"Zużyłem wszystkie swoje neurony, aby przystąpić do testu" - Mówienie o bardzo trudnym teście.

Denotacja i konotacja

Denotacja i konotacja to dwa sposoby klasyfikowania wypowiedzi zgodnie z rodzajem znaczenia, jakie zostanie jej nadane. Kiedy rozmówca wyraża dosłowne, obiektywne i precyzyjne znaczenie, odnosimy się do denotacji. Kiedy rozmówca używa języka figuratywnego, mówiąc w sposób poetycki i metaforyczny, odnosimy się do konotacji.

Znaczenie Język figuratywny jest w kategorii Język

Zobacz także:

• Znaczenie języka
• Znaczenie socjologii
• Znaczenie logiki