Wat is figuurlijke taal?

Figuurlijke taal Figuratief taalgebruik is het tegenovergestelde van letterlijk taalgebruik, waarbij de woorden een betekenis hebben die hun exacte en objectieve betekenis wil definiëren.

In wetenschappelijke en juridische documenten vinden we een beknopt en direct (letterlijk) taalgebruik dat erop gericht is zo precies mogelijk te zijn om elke vorm van verkeerde interpretatie te vermijden. In de literatuur is figuurlijk taalgebruik echter gebruikelijker, vooral in poëzie.

Het gebruik van figuratieve taal in literatuur verwijst naar een sterk vermogen tot abstractie van de auteur en een absolute overgave aan taal buiten de bekende en alledaagse betekenissen.

Een dichter kan een bepaald concept kiezen om het in verband te brengen met een idee, in veel gevallen totaal persoonlijk en niet noodzakelijkerwijs samenvallend. Het is een kwestie van een woord gebruiken in een andere betekenis dan die waar het voor staat in het woordenboek om het in verband te brengen met een idee of gevoel.

Figuurlijke taal is een communicatie-instrument dat tot doel heeft om in een bepaalde uitspraak een betekenis uit te drukken die niet letterlijk is door het gebruik van stijlfiguren.

Figuurlijk taalgebruik wordt gebruikt om de betekenis van een woord, term of uitdrukking te vergroten door een bepaalde uitspraak of verhandeling meer zeggingskracht of artistieke kwaliteit te geven.

Wanneer we geen geschikte manier kunnen vinden om een emotie of idee uit te drukken, kan het gebruik van figuurlijke taal de beste optie voor communicatie zijn. Bovendien kunnen we met figuurlijke taal ook de betekenis van een woord uitbreiden.

De cultuur, afkomst, achtergrond en bedoelingen van het ene individu of het andere kunnen ervoor zorgen dat figuratief taalgebruik zich bij verschillende gelegenheden op heel verschillende manieren manifesteert, omdat er geen regels, normen of academische conventies zijn waarop het gebaseerd kan worden.

En dus hangt het begrip van de betekenis van een zin waarin de stijlfiguur voorkomt af van het vermogen van de lezer of luisteraar om de stijlfiguur te interpreteren en hoe hij of zij dat zal doen.

Spraakfiguren kwamen voor in vier verschillende types: Geluidsfiguren, constructiefiguren, woordfiguren en denkfiguren.

Enkele voorbeelden van figuurlijke taal

Hier zijn enkele voorbeelden van figuurlijk taalgebruik:

"Groot was de regen in mijn ogen" - Een manier voor de persoon om te zeggen dat ze veel huilden, dat ze verdrietig waren;

"De tuin stond vol bronzen bomen" - Beschrijft een beboste tuin in de herfst;

"We liepen door rivieren van bloed" - Een soldaat beschrijft een gewelddadige passage tijdens een oorlog;

"Roberto leeft op het tegendeel" - Roberto is het soort persoon dat anders denkt en handelt dan anderen of dan de sociaal geaccepteerde normen;

"Vannacht zal ik vallen als een steen" - Het betekent dat ik vannacht een diepe slaap zal hebben of dat ik erg moe ben;

"Monica leeft in de wolken" - Monica is een afgeleid persoon;

"Mijn honger is zo groot dat ik een paard zou opeten" - Iemand die heel hongerig over haar praat;

"Ik ben gestorven van het lachen" - Iemand die iets heel erg grappig vond;

"Mijn kamer is een oven" - verwijzend naar een kamer waar het erg warm is;

"Ik heb al mijn neuronen opgebruikt om de test te maken" - Praten over een erg moeilijke test om te beantwoorden.

Denotatie en Connotatie

Denotatie en connotatie zijn twee manieren om een uiting te classificeren volgens het soort betekenis dat eraan gegeven wordt. Als de gesprekspartner een letterlijke, objectieve en precieze betekenis uitdrukt, spreken we van denotatie. Als de gesprekspartner figuurlijke taal gebruikt, op een poëtische en metaforische manier spreekt, spreken we van connotatie.

De betekenis van Figuurlijke taal staat in categorie Taal

Zie ook:

• Betekenis van taal
• Betekenis van Sociologie
• Betekenis van Logica