Siðferðisvitund er tjáning. Senso er karlkynsnafnorð sem er upprunnið af latínu sensus , sem þýðir "skynjun, merking, tilfinning".

Siðferði er lýsingarorð og nafnorð tveggja kynja, upprunnið úr latínu moralis , sem þýðir "viðeigandi hegðun einstaklings í samfélaginu".

Merking siðferðisvitundar lýsir þeirri tilfinningu sem passar við siðferði , samkvæmt siðferðilegum gildum sem eru til í ákveðnu samfélagi.

Siðferðileg tilfinning á sér stað þegar einstaklingur hefur tilhneigingu til að bregðast við vegna tilfinninga sinna gagnvart öðrum, vegna gilda sinna og tilfinningar jafnrétti á milli sín og náungans.

Það er að segja að siðferðisvitundin gerir það að verkum að einstaklingurinn bregst strax þegar hann vill hjálpa náunganum, þegar hann finnur til samkenndar og líður vel með gildismat sitt.

Meðal þeirra tilfinninga sem siðferðisvitund tekur á eru einmitt löngunin til að hjálpa öðrum, samkennd og að fremja ekki ólöglegar athafnir.

Siðferðisvitundin er hlið við hlið siðfræðinnar, þegar allt kemur til alls er hún ein af stoðir fyrir samskipti samfélaga. Með þessari aðgerð eru siðferðileg gildi uppfyllt, að teknu tilliti til laga og félagslegra geira.

Dæmi um aðstæður sem tjá siðferðisvitund einstaklings eru þegar það er vanhugsað viðhorf eða af hvatvísi, sem tekið er af sterkar tilfinningar, en sem síðar veldureftirsjá, sektarkennd eða iðrun, sem og skelfingartilfinningu vegna ofbeldis við ákveðnar aðstæður, svo sem morð, nauðganir o.s.frv.

Í daglegu lífi er litið svo á að hegðun okkar sé metin út frá hugmyndum ss. sem ákveðna og ranga.

Frá sjónarhóli heimspekinnar eru tilfinningar afleiðingar af aðgerðum eða skynjun sem eru túlkaðar með hugtakinu "rétt og rangt", "gott og illt", " hamingjuna og þjáninguna“ o.s.frv.

Uppreisnartilfinning getur til dæmis haft áhrif á einstakling sem sér aldraða konu vera vanvirða, eða í tilfellum þar sem konan verður fyrir árás maka hennar. Depurðartilfinning og vonleysi myndast í þeim tilfellum þar sem yfirgefið barn sést.

Öll þessi dæmi fela í sér birtingu tilfinninga sem byggjast á einstaklingsbundnum og sameiginlegum siðferðisgildum (samfélagsins), þar sem þau eru það sem ákvarða hvað er rétt eða rangt.

Auðvitað eru slík siðferðisgildi að mestu tengd borgaralegum lögum, þó það sé ekki regla.

Siðferði einkennist af viðmiðum sem eru öðluð í gegnum menningu, hefð, samningum og daglegri hegðun einstaklingsins í tilteknu samfélagi.

Þannig er litið svo á að siðferðisgildin sem eru til staðar á vesturlöndum séu kannski ekki nákvæmlega þau sömu og í austri, sem sýnir að það getur veriðmikill munur á athöfnum sem eru taldar siðferðilegar og siðlausar á milli slíkra samfélaga á báðum svæðum.

Siðferðisvitund og siðferðisvitund

Það er munur á siðferðisvitund og siðferðisvitund samviska: efi.

Siðferðisvitund einkennist af tilfinningu og tafarlausri aðgerð sem stafar af tilfinningum sem koma af stað siðferðilegum gildum einstaklingsins.

Siðferðisvitundin er tengd þeirri vægi sem (eða hvaða) ákvörðun(ir) einstaklingurinn ætti að taka, byggða á hegðun sinni og annarra.

Í þessu tilviki skyldar siðferðisvitund einstaklinginn til að bera ábyrgð á gjörðum sínum og taka afleiðingunum

Skján ýtir undir tengsl milli leiða og markmiða sem hjálpar til við að greina á milli siðferðislegra og siðlausra viðbragða.

Dæmi er þegar einstaklingur finnur veski annars manns (með peningum inni) á götunni og skilar því til eigandi – slík afstaða sýnir að maðurinn nýtti sér siðferðisvitund sína til að gera það sem hann telur vera í samræmi við gildismat sitt, auk þess að taka fullkomlega á sig þær afleiðingar sem athöfnin hefði í för með sér.

Í þessu dæmi , manneskjan virkaði með því að vísa til þess sem var siðferðilega rétt í stað þess að nýta sér og fá peninga afar auðveldlega.

Siðferðileg og siðferðileg skilningur

Hugtakið siðfræði og siðferðisvitund hefur skýrt samband.

Siðfræði hefur hins vegar tilhneigingu til að leitast viðfyrir víðtækari endurspeglun á því hvaða siðferðisgildi væru að leiðarljósi manneskjunni, á meðan siðferðisvitundin byggist á siðum, hefðum og menningarlegum tabúum sem eru til staðar í hverju samfélagi.

Sjá einnig:

• Merking mannlegra dyggða
• Merking þess að vera manneskja
• Merking rökhyggju